Typisch

Hoe je je zorgen kunt maken om de domste dingen... vandaag 2x het consultatiebureau gebeld, om niets! Ach, heel logisch eigenlijk, want de kleinste dingetjes aan Mirte vallen direct op, en door gebrek aan "ervaring" (tsja, dan helpt 6 jaar babysitten ook niet echt) maken we - maar vooral pappa- ons al snel zorgen.

Sinds dinsdagmiddag had (ja, HAD) Mirte al geen poepluier meer gehad. Iets waar ikzelf me relatief weinig zorgen over maakte (opstarten is altijd lastig), maar pappa dus des te meer. Toen Mirte dan ook nog vannacht tijdens de nachtvoeding een flinke klodder melk (nee geen mondje maar meer van het kaliber waterval) teruggaf, was het hek van de dam. Pappa peesde ongerust door de kamer en werd naast ongerust ook boos, want hij moest 's morgens weer naar zijn werk na 2 dagen vrij... Het groeiboekje en de telefoon erbij gehaald, en om 4 uur 's nachts werd de telefoniste van de Jeugdgezondheidszorg met een belletje verblijd...

Niks aan de hand volgens de dame, zolang ze geen koorts heeft en het verder goed doet, kan dat voorkomen en gaat het vanzelf wel weer over. Ik gerust, pappa nog steeds niet.

's Morgens - wéér geen poepluier- opnieuw gebeld, en nu kreeg ik een gedegen uitleg over het functioneren van Mirte's spijsvertering. Alles tussen 1x in de 6 dagen en 6x per dag is normaal, aldus de medewerker aan de lijn. Komt vanzelf wel goed. Kan door het temperaturen zijn gekomen, de laatste keer heeft ze een mega klodder gelegd tijdens het meten, en dan zijn haar darmpjes compleet leeg... die moeten zich eerst weer vullen.

De boodschap doorgegeven aan pappa, en verder niet meer over nagedacht. Tot vanmiddag 3 uur... Wij verschonen vóór het voeden, en Mirte was al de halve dag erg onrustig. In de box huilde ze om de 5-10 minuten... Ik had het kunnen weten! Toen ik even naar haar keek, kwam het aroma me al tegemoet, probleem opgelost!!! Nou, geen gewone poepluier, maar een poepluier deluxe!!! Het hing zo ongeveer tot achter haar oren zou je kunnen zeggen... Blij pappa gebeld, en die was zelfs dankbaar dat ik hem op kantoor over een strontluier belde! Bizar...

Zo zie je maar weer, je eigen intuïtie is nog altijd je beste leidraad; ik wist dat het niet erg kon zijn, want ze gedroeg zich verder (op het huilerige na- waarschijnlijk krampjes ofzo-) hartstikke normaal! Typisch...