Advies? Vader van kind hangt heel erg aan zijn ouders

Ik zit met een klein dilemma;
Vader van het kind heeft mij verlaten ivm niet klaar te zijn voor het kind, situatie is nog erg onduidelijk, dus we zouden afspreken om dingen te bespreken. Maar de vader van kind wil alleen met zijn ouders erbij praten. (Onze relatie is zowat uitgegaan door bemoeienis van ouders). Dus ik weet als ik nu weer meteen met hem en zijn ouders om tafel ga, ik die ouders de komende 21 jaar ook nog wel erbij heb. Ik heb hem verteld dat ik eerst met zn tweeen wil afspreken om duidelijkheid over de situatie te schetsen en dat ik hoop we dit als 2 volwassen mensen kunnen doen en ik hierna gerust met die ouders in gesprek zou willen, maar ik vind dat de communicatie tussen ons eerst opgelost moeten worden in het belang van het kind. Hij wil dit dus alleen met ouders(hangt heel erg aan ze). Hij heeft ook eens gezegd dat hij nog niet weet of hij het kind uberhaupt wil zien en niet bij de bevalling wil zijn. Krijg vandaag een appje dat hij dus weer wel wil erkennen wat hij eerst niet wilde. Dus erg onduidelijk allemaal..

Hij is nog erg jong, 23 en wil perse zijn zin hebben door dat gesprek met die ouders. Maar ik wil dus dat wij eerst praten snap het probleem heel eerlijk niet zo en ik vind ook wel dat hij mag laten zien aan mij dat hij nu wel echt voor het kind gaat. Maar moet constant achter hem aanlopen, en daar ben ik zó klaar mee. Denken jullie een manier te weten ik hier mee moet omgaan? Weet namelijk nu al helemaal niet wat ik dalijk moet doen als ik bevallen ben. 😅

2855 x gelezen, 4

reacties (0)

1 2



  • Paperdoll

    Ik zou voor jezelf en je kind kiezen. Laat hem het kind niet herkennen, maar zet het op jou naam. Met de grootouders kan je afspreken dat hun wel geregeld het kind mogen zien al dan niet met hun zoon erbij als hij dat wil. Maar hij is duidelijk niet klaar om vader te worden dus zou ook niet verder in die richting gaan. Beter alleen dan met een blok aan je been.

  • china-dad

    Volgens mij is dit geen klein dilemma maar een groot. Jij zit vast aan hem (want hij is de vader van je kind),hij aan zijn ouders, DUS jij zit vast aan die ouders. Die gaan zich dus met jullie kind bemoeien. Alle rechten van de vader worden.zo in de praktijk rechten van zijn ouders..Niet juridisch maarals hij zelf geen mening heeft en doet wat die ouders zeggen... tsja.

    Ik zou dus voet bij stuk houden. Hij heeft dat kind met jou verwekt, daar waren zijn ouders ook niet bij (hoop ik), dus.... ik zou desnoods aanbieden om t gesprek op te nemen, maar ik zou die ouders echt geen kans geven om mee te praten en mij daarmee onder druk te zetten. Wat je nu doet, schept ook meteen precedent namelijk.

    Heel veel sterkte!

  • Taat*

    Mag ik je een tip geven.

    Gebruik jou achternaam en laat hem niet erkennen.

    Als jullie toch uit elkaar gaan is dit echt het makkelijks en financieel het voordeligst.

    Benoem dat hij het kind mag zien en misschien wel een omgangsregeling.

    Wees zakelijk en in het belang van het kind.

    Waarom? Stel er moet een belangrijke beslissing genomen worden en hij heeft gezag, heb je ook zijn toestemming nodig. Stel je gaat op vakantie, heb je ook zijn toestemming nodig.

    Van de belasting krijg je alleenstaandeouderkorting. Probeer dat hij zo nu en dan wat koopt voor het kind en geen vaste bijdragen.

    en zijn ouders.... betrek ze erbij. waarschijnlijk willen zij ook een rol spelen. Prima maar jij beslist in het belang van je kind en omdat jij dan gezag heb ga alleen jij daar over en hoef je verder ook geen ruzie te zoeken.

    Hoe veel succes!!!

  • Mommmyxx

    Hoi taat, dankjewel voor je reactie, ik ben erg aan het twijfelen voor de erkenning aangezien dit nog niet betekend dat hij de voogdij heeft en ik wel allimentatie zou kunnen aanvragen(heb het niet erg breed) dus ben heel erg in mijn hoofd van wat ik moet doen. Liefst ben ik onafhankelijk van hem maar de erkenning heeft ook wel wat voordelen voor het kind zoals dat hij erfgenaam word en dus allimentatie

  • Mamavandriedametjes

    Als ik zo je reacties lees, zou mijn voorstel zijn om in gesprek te gaan met een neutrale derde erbij. Een mediator, maatschappelijk werker of iemand die jullie beider belangen kan behartigen en in wie jullie beiden kunnen vertrouwen.

  • Peme

    Zo zou ik het ook doen, mediator of maarschappelijk werker erbij die jullie gesprek faciliteert en een verslag schrijft.

  • My-two-Pride-and-Joys

    Daar was ik snel klaar mee. Of je gedraagt je als een volwassene en gaat gewoon met mij het gesprek aan. Die relatie was ook tussen jou en mij en ik heb geen relatie met je ouders gehad dus die hoeven er ook niet bij te zijn. Jij moet in staat zijn je eigen boontjes te doppen. Of er komt geen gesprek. Ik zou trouwens ook niet achter hem aan blijven lopen. Je verdoet je tijd en energie er alleen maar mee. Laat hem zelf maar eens wat regelen of langs komen om te praten. Want anders ben jij straks je hele leven het hem naar de zin maken of tegemoet te komen omwille van jullie kind terwijl hij er geen bal voor terug doet. Dan is je kind ook beter af zonder hem hoor. Want dan wil hij het alleen maar zien als het hem uitkomt maar zo werkt het niet in dit leven. Succes en veel sterkte!

  • 2019baby.

    Sorry maar kom op voor je eigen maak het hem duidelijk ofwel samen met zijn 2 een gesprek ofwel geen! Als hij zich oud genoeg en verantwoordelijkheid genoeg voelde om met jou de bed te delen en dat kon hij prima zonder zijn ouder kan hij ook wel een gesprek met je aan gaan. Wil hij het niet dan zeg je oke dan niet .. als hij dat al niet kan hoe gaat hij een kind kunnen opvoeden .. ouders neem je erbij maar niet zo je hebt een relatie met hem en niet de ouders .. kom op laat je niet doen!

  • BoyBoyBoy

    Ik snap iedereen hoor dat ze zeggen om hem alleen te spreken, zonder zijn ouders. Daar zou ook zeker mijn voorkeur naar uit gaan.

    Maar laten we niet vergeten dat dit een jongen van 23 is. Die zo bang is dat hij wegrent voor zijn “problemen”. Eerste echte vriendinnetje, eerste echte keer seks en dan direct iemand zwanger gemaakt. Laten we niet onderschatten hoe beangstigend en overweldigend dat is.

    Waar een vrouw al sneller in de rol zit en kan zitten van volwassene, die omschakeling, zo werkt dat bij jongens niet. En niet dat dat een excuus mag zijn, maar helaas is het waar.

    Terug naar de jongen die weg wil rennen voor zijn verantwoordelijkheden en de rol van zijn ouders hierin. Ik denk dat ouders hem bewust willen maken van zijn verantwoordelijkheid en hem duidelijk willen maken dat hij niet kan wegrennen. Ik denk dat ze hem willen behoeden van de ontwetendheid van het niet erkennen van het kind, de gevolgen voor een periode wanneer hij ouder is en wel wat te zeggen wil hebben over zijn kind

    Hij wil een gesprek, al dan niet onder druk van zijn ouders, met zijn ouders erbij aanwezig.. Wellicht te overwegen. Want uiteindelijk wil je het beste voor je baby.

    Die ouders van hem ga je toch niet vanaf komen, dat zijn nou eenmaal de opa en oma, kan je direct hen duidelijkheid geven hoe je erin staat. Twee vliegen in 1 klap. Een relatie komt er als ik je blogs zo lees toch niet meer van.

  • 4mommy

    Ik ben het helemaal met jou eens.

    Jongens/mannen zijn ook veel later 'volwassen'. Ik wens je heel veel kracht toe en wijsheid❤️

  • mijn~meisje

    hoe zijn zijn ouders en hoe is de band tussen jou en zijn ouders? Misschien kan je zelfs nog wel naar zijn ouders gaan en zeggen dat je hun zoon graag alleen wilt spreken maar dat niet lukt. Misschien zouden ze je daar nog in kunnen helpen?

  • Mommmyxx

    De relatie is echt ronduit slecht, heb ze paar maanden geleden appje gestuurd dat ik de situatie heel rot vond. En ik ook een opa en oma voor het kindje wilde maar nooit iets op terug gekregen🙄

  • mijn~meisje

    ooo ja da houd dat waarschijnlijk op :(

  • Jurkje

    Mediation zonder ouders als hij al persee 3den er bij wil een idee?

  • Mommmyxx

    Zou het kunnen voorstellen idd

  • Florien84

    Ik zou eerst alleen met hem in gesprek gaan. Jullie communicatie verloopt al moeizaam en als zijn ouders en dan ook nog bij komen wordt het alleen maar ingewikkelder. Het is graag of niet.

  • Flower-Bear

    Voet bij stuk houden, zou ik zeggen! Laat je niet gek maken hierdoor. Zijn ouders hebben een andere rol dan de vader van het kind. Hij is angstig en dat is begrijpelijk. Maar dat wil niet zeggen dat je maar alles moet accepteren waar je je niet goed bij voelt.

  • Linde-1

    Ik zou ook zonder zijn ouders erbij een gesprek aangaan. Het klinkt alsof zijn ouders de erkenning opdringen en niet hijzelf. Ik vind hem erg kinderachtig, dit klinkt echt als een beslissing van zijn ouders en niet van hem.

    Ik zou het kindje zowieso je eigen achternaam geven, weet niet of dat nog aan de orde was, maar dat zou ik doen.

    Met erkenning zit je zowieso aan hem vast, dus zou er goed over nadenken. Ik denk dat je meer met zijn ouders dan met hem te maken gaat krijgen.

    Kan erkenning ook nog later ? Dan kijk je eerst hoe het gaat en kan hij later altijd nog aangeven dat hij de vader is.

  • pinkblue

    kan idd ook later

  • Mommmyxx

    Jaa kan idd later maar dan zal ik ook geen allimentatie krijgen, maargoed het is afwegen wat daar de voor en nadelen van zijn

  • MamaJL

    Misschien voorstellen een gesprek aan te gaan met een neutrale mediator erbij, zoals bij een scheiding? Ik zou ook een duidelijk ouderschapsplan proberen te maken waarin afspraken tussen jullie beide en niet zijn ouders. Het is mooi dat hij zijn kindje wil erkennen toch? Fijn voor je kindje als het straks beide ouders in zijn leven kan hebben.

    Heel veel succes.

  • Mommmyxx

    Jaa ben ook erg blij voor het kind dat hij een vader heeft, maar makkelijker maakt t de situatie helaas niet

  • MamaJL

    Het is of het een of het ander vrees ik. Als het kind een vader heeft die hem of haar erkent kun je alimentatie krijgen maar komen ook zaken zoals co-ouderschap ter sprake. Als een kind niet erkend wordt neemt de vader vaak ook niet actief deel aan het leven van het kind.

    Ik zou toch opteren voor een neutrale mediator. Omdat zijn ouders, en hij zelf waarschijnlijk ook, het waarschijnlijk door een gekleurde bril bekijken. Ik zou sowieso dus niet zo'n gesprek aangaan tussen jou aan de ene kant en zij met z'n drieën aan de andere.

    Zijn lastige zaken ja, maar dat hoort wel bij opvoeden: je maakt keuzes voor je kind omdat het die zelf nog niet kan maken.

  • Lovelyness76

    Een gesprek eisen met alleen hem.Tenslotte heb je niks te maken met zijn ouders.Hij moet zijn verantwoording nemen.Op wat langer termijn kun je natujrlijk altijd nog een gesprek met zijn ouders erbij.En dan zouu ik ze goed aan het verstand brengen dat hun er niet zo bovenop moeten zitten.En hem zelf beslissingen moet nemen.Dat hun bemoeienissen totaal geen belang voor het kind is.Kom voor jezelf en je kind op!

    Wie zijn hun dan.

    Succes!!!

  • Mama1-2011

    Ik zou gewoon voet bij stuk houden, en gewoon eerst een gesprek met hem alleen aan gaan het is immers zijn kind en niet het kind van zijn ouders.

    En als hij immers groot genoeg is om een kind te maken moet hij ook als een grote jongen zijn verantwoording ervoor dragen.

    Ik neem aan dat ze er ook niet bij zijn geweest toen hij met jou het bed deelde, tijd voor een schaar voor hem om zn navelstreng als nog door te knippen.

    Wordt wel tijd na 23 jaar.

    En sowieso geen gesprek aangaan met 3 tegen 1, dan kan ik je enkel maar adviseren om zelf ook iemand bij het gesprek plaats te laten nemen.

    Al is dit enkel al voor jou en de gevolgen ervan.

    Succes en hopelijk neemt hij zelf zijn verantwoording ervoor als een echte man!

  • Barbamammie79

    Precies precies dit

    23 jaar.... jong? Kom nou... hij is geen 17 meer.

    Schop onder zijn kont kan hij krijgen.... heel jammer dat zijn pappie dat niet doet

  • Myrtheflower

    Uitleggen dat je eerst open een gesprek samen met hem wilt, en daarbij ook wilt bespreken hoe jullie er beiden in staan,, en daarna een gezamenlijk gesprek met ouders inplannen. Ik begrijp uit je verhaal dat hij dat erg zou waarderen en ik denk dat opa en oma een erg betrokken rol zullen spelen in de hele opvoeden als ze die ruimte krijgen. Niks mis mee, als je op 1 lijn met ze zit. Maar dat is nog maar even de vraag..

  • Mommmyxx

    Ja en dat is dus totaal niet het geval 😂

    Hij woont nog bij zijn ouders dus ik heb het gevoel dat hij dan niks zal doen voor het kind maar die ouders dus juist.. en dat wil ik ook wel voorkomen natuurlijk.

  • Myrtheflower

    Opa's en oma's spelen ook een heel belangrijke rol in de opvoeding, zeker een stukje wat voor de ontwikkeling van je kindje belangrijk kan zijn. Maar als jullie niet samen door een deur kunnen wordt dat wel lastiger.

    Wat ik wel de indruk krijg is dat voor je ex dit wat rouw op zn dak kwam vallen en dat hij misschien een beetje bang is voor alles wat op zn pad komt. Alles is spannend en nieuw, en hij had zijn toekomst graag anders gezien misschien, dat is confronterend.. Dan is het fijn je achter pappie en mammie te verschuilen en te doen als of er niks aan de hand is...

  • Mommmyxx

    Jaa zeg dat wel 🙄

  • Marj0lein

    Ik zou zn ouders bellen en zeggen dat je eerst met hem alleen wilt praten.. hij luistert immers zo goed naar zn ouders, die zullen na dat telefoontje tegen hem zeggen dat ie alleen moet gaan 😏 gewoon beetje omgekeerde psych toepassen.. gebruik maken van zn zwakheden, dat zijn zn ouders.. die moet je pakken om bij hem te komen 😎👌🏻

  • Marj0lein

    Ik zou zn ouders bellen en zeggen dat je eerst met hem alleen wilt praten.. hij luistert immers zo goed naar zn ouders, die zullen na dat telefoontje tegen hem zeggen dat ie alleen moet gaan 😏 gewoon beetje omgekeerde psych toepassen.. gebruik maken van zn zwakheden, dat zijn zn ouders.. die moet je pakken om bij hem te komen 😎👌🏻Waarsch zeggen zn ouders namelijk dat ze erbij willen zijn en jij luistert naar ze..

  • nog-even!

    Noem een tijd voor een gesprek met zijn tweeën. En zeg erbij dat jij niet meewerkt als zijn ouders meekomen. Punt. Stop met achter hem aanlopen. Daarmee laat je de verantwoordelijkheid niet bij hem liggen. En dat moet wel: als hij in het leven van zijn kind zal zijn, moet hij ook verantwoordelijkheid dragen. Behandel hem niet als een baby. 23 is echt oud genoeg. Mijn vader was met 20 getrouwd en met 22 was hij al vader.... Het is maar net hoe je je opstelt....

  • Assiral

    Hier ben ik het mee eens.

  • pinkblue

    Eerst eilt ie niets met kind te maken hebben .

    en nu wilt hij alleen maar praten met ouders erbij . en ineens erkennen

    Klinkt in mijn oren zijn ouders willen íets te maken hebben met het kindje en dat meneer precies doet wat.hun willen . Dus ben bang dat zijn ouders straks van hem.ook gezag gaan eisen.

    Ik zou hem zeggen voor de 36 weken hebben we samen een gesprek en anders pas als je hersteld bent van de bevalling . En dat erkennen pas gebeurt als alle afspraken op papier staan via notaris of mediator . En dat je pas evt gezag tekend als hij zich bewezen heeft als papa zonder bemoeienis van zijn ouders . dit allemaal in belang van het kindje

  • MamaJL

    Ja, dat gezag kan anders best nog een ding worden.

  • Mommmyxx

    Jaa dat dacht ik dus ook al, als hij het kind zou krijgen zal hij er waarschijnlijk niet veel voor doen maar die moeder dus. Die doet van alles qua huishouden voor hem. Natuurlijk omdat hij ook thuis woont maargoed wil wel dat hij voor dat kind gaat zorgen ipv zijn ouders

  • Trotsemama<3

    In je vorige blog lees ik alleen maar dat hij het wel prettig vind enzo.

    Waarom zou je hem nog terug willen?

    Je bent zoveel meer waard. En sorry hoor maar als hij niet eens eerst een gesprek met jou aan wilt is hoj echtttt nog niet volwassen. En ben ik benieuwd hoe hij uberhaupt voor Ijn kind zou gaan zorgen. Had nog willen tussen willen zetten maar hij wil het niet toch?

    Hij heeft je ook geprobeerd abortus te laten doen, lees afdwingen.... echt niks waard in mijn ogen deze jongen sorry.

    Erg nare situatie voor jou. Sterkte

  • tutterbel

    23 is jong maar wel gewoon volwassen.

    Hij kan gewoon met jou om tafel en zelf beslissen in het belang van zijn kind.

    Het klinkt alsof hij heel erg onvolwassen is dus ik weet niet of je überhaupt iets aan hem zult hebben..

    Er zijn wel jongere ouders/vaders.. Ik was zelf net 19 dat mijn oudste werd geboren en mijn ex 20. Ook niet ideaal en hij kon er ook niet mee omgaan, nu is hij een redelijk goede vader, onze dochter wordt al 9 jaar.

    Ik wens je veel succes en hopelijk verwacht je niet te veel van hem want het klinkt niet alsof hij erg zelfstandig is.

  • Liselott

    Ik zou voet bij stuk houden, jet is in eeeste plaats jullie kind.

    Ouders mogen een rol als grootouders, tuurlijk.. maar zou niet snel 3 tegen 1 doen, al is dat hopelijk niet de insteek.

    Maar 23 is zeker jong, maar wel volwassen..

    Probeer het open te houden, maar je hoeft hem zeker niet achteraan te lopen, wat ik zo lees zullen zijn ouders hem nog wel stimuleren dat hij hun kleinkind blijft zien.


1 2