Nieuwe fases en opnieuw beginnen

Nieuwe fases

Het leven met kinderen is soms een emotionele rollercoaster. Mijn oudste dochters laatste dagen op de basisschool is ingegaan. Aanstaande vrijdag de musical, afscheid en dan zit haar schooltijd op de basisschool erop.
En tegelijk hebben we vandaag ook afscheid genomen van de kleuterjaren van de jongste. Na de zomer gaat ze naar groep drie. Om het af te maken hebben we ook afgelopen weekend ook afscheid genomen van de intensieve jaren turnen van de middelste. Ze was er klaar mee. Ze is bijna 8 en wil nu wat anders. Ook haar kamer is te kinderachtig geworden.
De meiden worden groot en voor je het weet zijn de jaren verstreken. Hoewel nieuwe fases ook ontzettend leuk en spannend zijn kijk ik graag terug toen ze nog zo klein waren.
Niet alleen zij waren nog klein, wij waren ook nog jonge ouders.
Terwijl mijn mede dertigers bezig zijn met het stichten van een gezin en het settelen zijn wij al een tijd uit de luiers en heb en we te maken met pubers en schoolgaande kinderen.
Heerlijk die vrijheid op een later leeftijd als je begin twintig start met kinderen maar het voelt soms ook een beetje leeg.
En ja, nu dan?
Die gedachten gaat misschien gepaard met de dertigers dilemma en levensvraag. Wat wil ik nou met mijn leven? Is het gek als ik zeg: gezinsuitbreiding?
Ons onverwachte zwangerschap gaf deze bevestiging. We zijn nog lang niet klaar met de luiers, sudocreme, dentinox en zwemles. Ondanks de reacties op mijn zwangerschap over het 'helemaal opnieuw beginnen, ik moet er niet aan denken... ' had ik er eigenlijk wel zin in.
Zelfs het sleuren met de kinderwagen op het strand of het sjouwen van een maxi cosi deed ons niks. Graag zelfs!
Het had alleen niet zo mogen zijn. Althans niet in november al.
Misschien dat we volgend jaar oververmoeid zijn van een opstandige puber, een pre puber en een zeurende kind van groep drie die het spelen zo mist in de kleuterklas.
En dat allemaal tussen de borstvoeding en slapeloze nachten door.
Ik kijk er nu al uit.