Precies een week later nadat wij te horen hebben gekregen dat het hartje was gestopt met kloppen hebben wij onze kleine mannetje gisteren begraven.
Vier dagen zat hij in een kommetje met water in de koelkast naast de mayonaise.
Best een gek idee maar ook zo fijn dat ik hem weer even kon bekijken als de behoefte er was.
Nooit gedacht dat ik überhaupt de behoefte had om het kindje mee te nemen uit het ziekenhuis. Laat staan dat we hem moesten vervoeren in een soort bakje die de chinees ook gebruikt voor (babipanggang) saus. We waren ook hier niet goed op voorbereid en waren het van plan om het achter te laten. Een kommetje, mandje of iets dergelijke hadden we dus ook niet mee.
Een echte begrafenis of crematie was voor ons bijna niet te betalen. Bovendien heb ik nooit wat met de plek van een begrafenis of crematorium gehad. We besloten hem toch te begraven op een speciaal plekje hoewel dat erg lastig te vinden was.
Om ongezien met een schep door de stad een meter diepe gat te graven was in ons ogen geen optie. Zeker niet in de hoofdstad waar niks zeker is en van alles wordt gebouwd. Het mooie plekje gaf geen zekerheid en ook geen privacy.
Uiteindelijk hebben wij een prachtige grote pot gekocht die de meiden mochten versieren.
De ochtend dat hij werd begraven heb ik hem voor het eerst opgepakt. Hij paste precies in mijn hand en zag er zo mooi en vredig uit.
We hebben hem nog opgemeten en was ongeveer 13 centimeter lang.
Zo klein en fragiel hij was, zoveel liefde wilden wij hem geven.
Het werd helaas alleen een afscheidkus.
Een afscheidkusje omdat wij hem niet konden knuffelen, dragen of vasthouden.
De bodem van de pot was gevuld met aarde.
Het was tijd om hem los te laten maar onze kleine mannetje wilde niet van mijn hand af.
Hij bleef plakken aan mijn hand toen ik hem wilde loslaten in de pot met aarde. Tussen het huilen en lachen door van ongemak wisten we even niet wat we moesten doen. Ik durfde hem niet zo op te pakken met mijn andere hand. Bang dat ik hem fijn zou knijpen.
Ik heb onze mannetje terug in het kommetje met water gedaan en hem samen met water terug aan de natuur gegeven.
Hij lag precies in het midden van de pot in natuurlijke foetushoufing tussen de aarde.
Een mooier en natuurlijker laatste beeld van hem konden wij niet wensen.
Het was de juiste beslissing om hem niet te begraven in een kistje of in te wikkelen in doek.
We hebben zijn kleine lichaampje teruggegeven aan de natuur.
Mijn man en ik hebben de pot samen verder gevuld met aarde zodat onze kleine olijfboompje gepland kon worden.
Het boompje is nog klein en schattig, net als ons eerstgeborende kleinste zoontje.
Lieve J, we zullen goed op jouw boompje passen. We zullen hem verzorgen zoals wij hadden gewenst er voor jou te kunnen zijn.
Voor altijd dichtbij ons. ❤️
reacties (0)