Geboorteverhaal L.uke
Woensdag 27 Jan (+10dagen) hebben wij ons gemeld in het ziekenhuis om 17:00 uur. Gelukkig mochten mijn man en ik beiden bij een bevalsuite overnachten. Dit leek nog spannend, aangezien het al best druk was op woensdagavond. De kids logeerden bij opa en oma.
Rond 20:30 uur is er een ballonnetje geplaatst. Het voelde niet prettig, maar deed ook niet heel erg veel pijn. Het was een beetje een gek gevoel. Het uiteinde werd aan de binnenkant van mijn been vastgeplakt met tape die voelde gek bij het toiletteren. Steeds zo een slangetje tussen je been.
In het begin voelde ik niet veel, later begon het behoorlijk te rommelen. Ik voelde ontsluitingweeen. Deze probeerde ik goed op te vangen, maar daardoor kon ik niet goed in slaap komen. Begin van de nacht hebben ze mij een prikje gegeven in mijn been met o.a. morphine. Hierdoor was ik snel vertrokken en heb ik een paar uur kunnen slapen. In de ochtend werd gekeken of de ballon eruit gevallen was. Helaas was ik niet in staat om alleen naar het toilet te lopen door de spuit, hier moest ik mee geholpen worden.
De ballon kon wel verwijderd worden en ik zat op 2/3 cm ontsluiting donderdagaochtend om 07:45 uur.
Ik was erg misselijk van de prik en mede hierdoor kon ik niets binnenhouden. Ook geen drinken/water. Alles kwam er uit. Ik kan mijzelf herinneren dat de verpleegkundige bleef zeggen dat ik eventjes niet moest drinken en zelfs moest wachten tot na de bevalling, maar iedere keer nam ik toch een slokje water om de vieze smaak uit mijn mond te krijgen.
Mijn vliezen werden doorgeprikt om spontane weeën op te wekken om 09:50 uur. Dit ging niet heel snel. Toen is er besloten om mij weeenopwekkers toe te dienen. Dit is een oude ‘bekende’ van mij. Op dat moment heb ik zelf aangegeven een ruggenprik te willen om met de inleidingsweeen om te gaan, deze kon om 10:45 - 11:15 uur gezet worden. Die konden ze snel zetten en doordat ik geen weeën had viel het zetten iedereen mee. Er is toen uiteraard ook een katheter geplaatst. Toen hebben ze de weeenopwekkers aangezet om 11:40 uur. Helaas viel de onsluitingfase tegen, qua tijd.
Bij mijn tweede bevalling had ik snel ontsluiting van 5 -> 10 cm binnen een halfuur en moest ik mijn persdrang steeds ophouden. Hier hielden ze rekening mee, maar de ontsluiting vorderde niet heel snel. Van 2/3 naar 5 cm heeft uren geduurd. Gelukkig kreeg ik niets mee van de pijn. Wel bleef ik continue overgeven.
Uiteindelijk begon ik vanaf 16:00 uur druk te voelen. Alsof ik moest poepen. De verloskundige in het ziekenhuis wilde nog niet voelen, dat zou ze om 17:00 uur doen.
Dus ik moest het inhouden. De drang werd steeds heviger en om 17 uur zat ik met gemak op 10 cm ontsluiting.
Ik mocht meteen meepersen om 17:04 uur. Dit deed ik alsof ik inderdaad moest poepen en dit werkte goed. Na drie keer persen in 4 minuten is onze zoon L.uke D.aniel geboren 🥰💙🎊. Nagenoeg geen pijn gevoeld dankzij de technieken van tegenwoordig. Zo kan bevallen dus ook!
Uiteraard is een ruggenprik altijd risicovol, maar in combinatie met inleiding vond ik het ideaal.
Wij waren meteen verliefd.
49 cm en 3710 gram. Uiteindelijk kwam hij ter wereld, 11 dagen na tijd.
P.s.
Mijn verloskundige (buiten het ziekenhuis) vond het gek dat ik eigenlijk geen bevallingsplan wilde schrijven van te voren. Op haar aandringen heb ik het toch gedaan, maar eerlijk gezegd. Voor de bevalling kon ik al drie punten doorkrassen. Zo had ik gezegd dat ik graag wilde bevallen zonder inleiding (lijkt me ook eens leuk), zo natuurlijk mogelijk en geen Corona test wilde doen. Al die punten kon ik meteen weer wegkrassen...
Zo zie je maar. Een bevallingsplan is leuk, maar vaak loopt het in de praktijk toch anders.
reacties (15)