35 weken - spannend!

Gisteren was ik 35w zwanger. Wauw.
Het lijkt nog altijd zo onwezenlijk, ook al voel ik elke dag ons kleine ventje actief wezen in m'n buik.

Toen we op mijn 33+3 de pretecho hebben gedaan, werd het ineens werkelijkheid.
Ik zag z'n gezichtje en plots klikte het knopje om in m'n hoofd.

Sinds 32w heb ik een bepaalde druk in m'n schaambot wat blijkbaar samen hangt met mijn bekkeninstabiliteit.
Wanneer ik dus ga gaan wandelen, rechtop kom te staan, me wil draaien van zij in bed, de trap op loop,.. is die 'druk' dus telkens aanwezig.
Ik ben het ondertussen wel al gewoon maar in het begin was het toch best onaangenaam.
Met het mooie weer ga ik ook meer gaan wandelen en dan weet ik ook al op voorhand dat ik de dag erna meer 'pijn' zal hebben.
Maar goed.. een frisse neus halen doet me ook heel goed dus ik heb het er wel voor over.

Enkele dagen geleden begon ik wat last te krijgen van druk in m'n onderrug. Net zoals bij een aankomende menstruatie.
De eerste dagen duurde het een vijftal minuten maar de voorbije 2 dagen duurt het toch wat langer.
Wanneer ik het dan zeg tegen mijn vriend maakt hij zich meteen zorgen terwijl ik denk dat dit er wel bij hoort.
Correct me if I'm wrong, please 😅

In alle eerlijkheid is het voor mij mentaal wel wat moeilijk de laatste week.
Mijn beste vriendin is bevallen in december en wanneer ik met haar over de bevalling en dergelijke praat dan zegt ze om het gewoon op mij te maten af komen.
Nu is dat voor mij moeilijk omdat ik ongeveer al weet wat er me te wachten staat.
Al kan je een medische afbreking op 15w niet vergelijken met een spontane bevalling, denk ik dan.
Bij ons Liv* ging het in principe vrij vlot (ze was er binnen de 6u) maar dit ging natuurlijk gepaard met pillen.
Ik lag wel in een gewone arbeidskamer, kreeg een epidurale (is soort van protocol bij dergelijke bevallingen).
Mijn vliezen braken 45min na de eerste dosis pillen en toen was het dus wachten.
Als ik denk aan bevallen, dan word ik terug gekatapulteerd naar mijn bevalling van Liv* en doe ik niet anders dan wenen.
Ook heb ik nog elke dag schrik dat het alsnog fout kan gaan. Zeg nooit nooit.. ons Liv* behoorde ook maar tot een klein percentage.
Ik probeer die gedachte wel zoveel mogelijk te blokkeren/vermijden maar ik merk dat ik ze toch 1x op een dag heb.
Op de actieve dagen van onze kleine man, heb ik dit uiteraard niet. Maar het is normaal dat je de bewegingen wat minder sterk gaat voelen na 34w en dan zijn het dus moeilijke dagen wanneer dat gebeurd 😊

We hadden gisteren ook de eerste prenatale les bij de vroedvrouw en de kinesiste (online uiteraard).
Ik begon gewoon midden in de les van de vroedvrouw te wenen.
Echt uit schrik voor de bevalling. Schrik dat hij zich volgende week al gaat aanmelden.
Schrik dat ik helemaal alleen zal zijn wanneer het begint. Schrik dat ik niemand ga kunnen bereiken.
Schrik dat het nog verkeerd gaat. Schrik voor de pijn. Schrik dat het zo lang gaat duren en dat ik op ga zijn wanneer ik moet beginnen persen.

Voor nu tel ik de dagen af naar de echo volgende week woensdag.

Nog een fijne avond dames en enkele heer.

Liefs! X