Hallo derde trimester!

En dan mag ik nu officieel zeggen dat ik in het derde trimester zit. Op een bepaald niveau kan ik het nog steeds niet geloven.. 
Deze keer lijkt het allemaal goed te lopen en valt het buiten aanslepende vermoeidheid goed mee. 

Afgelopen maandag moest ik langsgaan bij de vroedvrouw. Ik vond dat heel vreemd aangezien ik toen nog maar 27+6 was en ik eigenlijk niet goed wist aan wat ik me mocht verwachten. Ik polste eens bij familie en vrienden maar velen hadden nooit een afspraak gehad bij de vroedvrouw voor de bevalling. De enkelingen die dat wel gehad hebben zeiden dat het waarschijnlijk ging gaan om mijn geboorteplan eens te bespreken en dergelijke. 
Ik zat in de wachtzaal en ik liet het gewoon op mij afkomen..
Mijn naam werd geroepen en ik stapte naar de deur die open stond. Ik ben al enkele keren in de praktijk geweest in plaats van naar het ziekenhuis maar het was me nog nooit opgevallen dat er daar nog een deur zat. 

Ik zette me neer en ze vroeg hoe alles ging. Ik zei dat ik best wel moe was en ze vroeg of ik wel voldoende sliep en of ik nog makkelijk kon slapen 's nachts. In principe slaap ik 's nachts niet slecht en slaap ik gemiddeld 6 à 7 uur per nacht. 
Ze bekeek ook even mijn uitslag van mijn suikertest en keek dan ook naar mijn ijzergehalte. Deze stond wel wat lager maar nog niet onder het minimum. Het was dus nog niet nodig om iets van supplementen bij te nemen. 
Ze zei toen plots dat ik op de weegschaal mocht gaan staan.. Hier had ik me niet op voorbereid en ik denk dat het te zien was aan mijn gezicht, haha. Tussen Kerst & Nieuw ben ik een kilogram bijgekomen - oopsie. Ik had me die morgen nog gewogen en ik wist dat ik nu in de avond een goeie 2kg bij zou zijn. Dat is meestal mijn verschil tussen 's morgens en 's avonds. 
Ik zette me op de weegschaal ook met al mijn (dikke) kleren aan en schrok toch nog van het getal dat er op kwam. Het was inderdaad 2kg verschil met de ochtend maar fijn vind ik het toch nooit. Ik had een app gedownload op mijn telefoon voor de zwangerschap waar ik mijn gewicht bij hield. Deze gebruik is dus nog en zo zie ik dus ook hoeveel ik al bijgekomen ben. In het begin ben ik rond de 4kg afgevallen en ik weeg me ook altijd 's ochtends in m'n nakie. Nu zit ik een 100 gram boven mijn startgewicht en ben dus 4,1kg aangekomen en 28+1 ver. 
Daarna wou ze ook mijn bloeddruk meten. Hups, die ging dan ook weer de hoogte in want ik heb het 'witte-jassensyndroom'. Mijn onderdruk was heel goed zei ze maar de bovendruk was uiteraard weer wat hoger. Thuis heb ik wel gemiddeld een bloeddruk van 12/8 dus die staat zeker goed. Maar wanneer ik in een ziekenhuis of in die praktijk kom, dan is het paard al verdronken eigenlijk. Verloren moeite om die naar beneden te krijgen, haha.
Dan wou ze nog even met de doppler naar de hartslag luisteren. Heb thuis zelf ook een doppler maar ik vind de hartslag moeilijker om te vinden nu. Ze zei zelf ook dat ze hem wel hoorde op de achtergrond maar dat wanneer je echt niet recht op het hartje zit, het soms moeilijk kan zijn om goed te horen. Ze verzette zich wat meer naar links op m'n buik en plots zat ze er goed op. Gemiddelde van 130 had ie toen. Toen vroeg ze of ik nog vragen had waarop ik eerlijk zei dat ik ook niet wist wat ik moest verwachten en ik dus niks voorbereid had. Dan zei ze nog dat zij als vroedvrouw aan huis kwam na de bevalling of dat we iemand van de 10de maand kunnen inschakelen. En dat was het. Vond het eigenlijk een beetje nutteloos.. 
Nu uitkijken naar volgende week, de echo op 29w. 

Sinds 2 dagen begin ik wel wat meer steken te krijgen ter hoogte van mijn schaambot naar mijn onderbuik. Ik probeer mezelf te bedwingen om te beginnen zoeken op Google want ja.. dan vind je natuurlijk alle verhalen terug. Ik heb gewoon nog eens het stukje over bandenpijn gelezen en ik denk dat het dit eerder zal zijn. Ook bij het stappen heb ik soms een trekkend gevoel ter hoogte van mijn schaambot. Dit kan dan weer door de bakken komen, wat bij mij dus ook wel zou kloppen. 
In mijn achterhoofd hou ik dan dat ik pas in paniek moet schieten wanneer ik hem niet meer of minder voel. Maar dan kan het ook al te laat zijn om aan de alarmbel te trekken, dus soms weet ik niet goed wat te doen. Ik voel hem wel veel dus dan ga ik er van uit dat alles goed is. Maar misschien kan dit ook schijn zijn? 

Aan de toekomstige mama's die hun suikertest nog moeten laten doen: de mensen die zeggen dat het verschrikkelijk is om te doen.. het valt echt wel goed mee hoor. Het is écht wel een zoet drankje maar het is gewoon eventjes verstand op 0 en lekker uitdrinken. Ik drink vnl. water en ben het dus ook niet gewoon om suikerrijke dranken te drinken. De eerste slokjes gingen ook vrij goed, daarna wel even een brandend gevoel in de keel maar gewoon binnen kappen. Ik had wel de grote test dus ik heb eerst mijn bloed moeten laten afnemen, dan het drankje moeten drinken, een uur later nog eens bloedafname en dan nogmaals een uurtje later. Dan naar huis.. Het was bij mij in het ziekenhuis en in België trouwens. 

Zo.. Nu aftellen naar volgende week en hopelijk krijgen we alweer een mooie echo te zien! 

Veel liefs x