37 weken - update

Vorige week heb ik nogmaals een controle gehad op 36.1
Onze kleine vriend doet het goed en mijn placenta ook.
Ze zag al enkele kleine stipjes van verkalking maar toen ze de placenta onderzocht zei ze dat hij echt nog heel goed/optimaal werkte om hem alles te kunnen geven.
Hij woog met die termijn 2600gram en was net iets meer dan 47cm groot.
In mijn hoofd dacht ik rond de 2800gram te zitten dus ik zat niet veraf 😊
De gynaecologe zei dat er wel een foutmarge kon op zitten van 400gram maar dat de afmetingen en dergelijke goed zaten.
Qua meting kwam ze telkens uit op 35.4 - dus iets minder ver dan ik was maar zeker geen reden tot paniek.
Ze zei ook dat het hoofdje al goed naar beneden lag maar dat hij wel naar de sterren lijkt te kijken. Ze wou me nog niet 'ongerust' maken en zei gewoon dat hij nog 14d had om zich nog te draaien en dat het zelfs kan zijn dat hij zich tijdens de bevalling nog gaat draaien.
Ze liet wel vallen dat bevallen van een sterrenkijker langer en pijnlijker is dan een 'gewone' bevalling.

Moet toegeven dat toen ik in de auto kwam toch even heb gehuild. In plaats van me te focussen op al het positieve, fixeerde ik me echt op het nieuws van de sterrenkijker.
Ik ga het ook even uitspreken: ik heb schrik om te bevallen.
Schrik dat ik uitgeput ga zijn.
Schrik dat ik toch een spoedkeizersnede ga krijgen.
Schrik om te scheuren (extreem te scheuren).
Schrik dat ik het niet ga kunnen.
Schrik dat ik ga verstijven en mezelf ga tegenwerken.

Als ik denk aan mijn bevalling van ons klein popje Liv*..
Ik heb ook schrik dat er nog vanalles gaat verkeerd lopen en dat ik opnieuw met lege handen naar huis ga gaan.
Ik probeer echt positief te denken, dag in - dag uit.
Maar mentaal is het elke dag moeilijker. Ook voor mijn vriend.
Hij zegt elke dag dat hij mag komen omdat ik hem nu nog voel bewegen en dergelijke.
Hij zegt dit niet om mij meer stress te bezorgen, hij deelt gewoon hoe hij zich voelt.
Ik denk ook vaak zo.

's Nachts ben ik ook meerdere keren wakker en ik wacht echt tot wanneer ik hem voel om weer te slapen.
Mijn gyn is op de hoogte en ze zei ook dat dat normaal is met wat we allemaal hebben meegemaakt.
Ik ben uitgerekend voor 30 maart. Mijn gyn is dan ook in verlof.
Ze weet dat ik eigenlijk niet over mijn datum wil gaan, maar ik wil ook niet onnodig ingeleid worden - voor alle duidelijkheid.
Ik wou eerst met haar afspreken om me gewoon in te leiden op 30 maart.
Nu heb ik volgende week woensdag opnieuw controle op 38.1 en dan gaan we ook verder bespreken hoe ver ik over mijn datum wil gaan.
Zij wil wachten met inleiden tot ze terug is maar dat wil ik niet. Dus ze ging al eens kijken met een collega gyn, die ons ook begeleidt heeft bij ons Liv*.

Wanneer ik dit schrijf is ons klein ventje ook weer goed aan het bewegen 🥰

Positief blijven en positief denken 🍀🍀

Liefs