Ik ben mezelf helemaal kwijt

Goedemorgen lieve allemaal....

Vanmorgen de knoop doorgehakt, ik ben mezelf niet en ben het allemaal even kwijt.
Waar we eerst dachten aan mijn te lage bloeddruk, nu denken we toch aan iets heel anders.
Het speelt dus al 4 weken, 4 ellenlange weken voor mijn gevoel.
De dagen duren lang, vreselijk lang, en elke morgen wanneer ik opsta denk ik: "Alweer een dag die ik om moet zien te krijgen, weer zo'n vreselijk lange dag".

Ik ben geen leuke mama voor Aymé, omdat ik, wanneer ik een klein kansje zie, op de bank ga liggen en gewoon de fut niet heb om leuke dingen met haar te doen.
Of op haar mopper omdat het me allemaal weer eens te veel wordt.
Ik ben geen leuke vriendin voor Wilco, omdat ik mezelf niet ben.
Ik doe chagerijnig, ben gewoon niet lief!
En enorm verdrietig omdat ik ben zoals ik nu ben.
Iedereen doet zo zijn best, en ik......... ik wil het allemaal niet zien.
Elke dag op de automatische piloot, elke dag een glimlach opzetten en doen alsof het allemaal rozengeur en manenschijn is.
Ik kan niet meer.

Als er iets te veel druk op mijn schouders heb, krijg ik het benauwd, begin te zweten en voel de neiging flauw te vallen.
Ik ben moe, uitgeput..... en dat allemaal in mijn hoofd.
Soms heb ik momenten waarop ik denk gek te worden, de slaap ondanks de uitputting niet kan vatten.
Vandaag zijn mijn ogen geopend, zo kan het niet langer!!!
Om 14:30u staat de afspraak bij de huisarts.

Het enige wat ik wil is rust!
In mijn hoofd, alleen maar leuke dingen doen en het niks moeten maar alles mogen.
Ik hoop dat de huisarts mij daarin een stukje kan begeleiden.
Ik schaam me diep voor hoe ik me nu voel, DIT IS NIET DE JILL DIE IK ALTIJD BEN!!!
Ik wil sterk zijn, alle dagen vol maken met werken, ontzettend veel leuke dingen ondernemen met mijn kleine meid & mannetje, maar hoe doe je dat wanneer je jezelf even kwijt bent?
Ik schrijf deze blog dan ook om in ieder geval het stukje schaamte te overwinnen, en iemand te vinden die zich in mij herkent, me tips kan geven en vertellen dat het over gaat!

405 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • samba mama

    weet je hoe sterk je bent dat je dit zelf toegeeft! echt knap hooor!!! en zoals ik al bij het andere blog las, gelukkig neemt de huisarts je serieus!!!
    Heel veel sterkte lieverd, denk echt aan jezelf hoor!!!

  • Mijn Wondertjes

    Misschien doet een vakantie goed , lekker in een andere omgeving. Sterkte meid

  • vrouwtjetheelepel

    Het klink gewoon echt heel erg als een depressie, maar waarschijnlijk hebben de hormonen er ook vast mee te maken.

    Goed dat je naar de HA gaat.

  • berdien

    Wat naar om te lezen dat je je zo ellendig voelt. Je hoeft je hier absoluut niet voor te schamen! Zo veel vrouwen, met name zwangere vrouwen, voelen zich weleens down. Heel goed dat je een afspraak hebt gemaakt bij de huisarts. Hij kan je wellicht vertellen wat de reden is dat je je zo naar voelt. Het is logisch dat je een lieve moeder en gezellige vriendin wilt zijn, maar het is nu eenmaal niet altijd rozegeur en maneschijn en jij mag best weleens een tijdje niet de perfecte vrouw zijn. Gun jezelf ook die momenten wanneer je het even niet ziet zitten. Veel succes bij de huisarts en hopelijk zit je snel weer beter in je vel!

  • lente mama

    hey meid, je moet je niet schamen! Je moet juist heel trots zijn op jezelf! Je ziet in dat het voor jou zo even niet langer kan en je gaat er iets aan doen! Dat is toch super knap?
    Succes straks bij de ha. en beterschap, hopelijk voel je je snel weer jezelf!
    LIefs anke

  • anja0311

    Misschien kunnen we een soort club beginnen?
    Nee, ik neem bovenstaande zeer serieus en goed dat je naar de huisarts gaat. Het kan namenlijk heel veel zijn, hormonen, chemische, psychisch etc. etc.
    Maar pas ervoor op dat je niet wordt afgescheept. Als jij echt depressieve gevoelens ervaart moet daar serieus naar worden gekeken.

    Succes. Anja x

  • marian

    Hey lieverd,wat naar allemaal.
    Het kan zijn in ieder geval je vermoeidheid dat je ijzer tekort heb,je hormonen zijn natuurlijk al naders maar misschien moet er even verder gekeken worden,bij mij was het achteraf behalve ernstig bloedarmoede een schildklier die helemal niet goed werkt.
    Het is goed dat je zelf aan de bel trekt en naar de ha gaat,hopelijk is het iets wat makkelijk op te lossen is.
    Denk aan je zelf en al is het moeilijk voel je niet alleen maar schuldig,daar ga je je alleen maar slechter van voelen.
    Lieverd een hele dikke virtuele kus vanuit Rotterdam en heel veel sterkte