Het bezoek aan de huisarts zit erop.
In de 1e instantie was alleen mijn hart luchen al een enorme opluchten, en het feit dat ze mijn problemen zo serieus nam maaktte het allemaal een beetje lichter.
Deels zijn het hormonen, maar ook deels een depressie.
Respect van de dokter voor het vroegtijdig aan de bel trekken.
Want "Jill, dit wil & kan je niet meer op deze manier, ik merk dat je aan het einde van je tax zit, en waarschijnlijk val je na de bevalling in een heel diep gat".
Heb nu een doosje Oxazepam gekregen, voor rust in mijn hoofd en om beter te slapen.
En een lab-formulier om te kijken of er niet iets anders aan de hand kan zijn dat ik me zo labiel voel.
Zowat alle hokjes op het papier zijn aangevinkt.
Nu ga ik lekker thee leuten met mijn meisje, Chinees bestellen en vroeg op bed.
Morgen naar mijn werk bellen en een oplossing zoeken.
Dank jullie wel voor de reacties op mijn blogje van vanmorgen!
Liefs
reacties (0)