Pur(sm)eren

Geïnspireerd door een stukje uit "Ouders van Nu" kwam ik op het idee van dit blogje.

Toen ik nog zwanger was, heb ik mezelf beloofd om, mocht de tijd er rijp voor zijn (4 maanden dus ),ik het eten voor mijn kleine meisje zelf met zorg zou bereiden.
Om het vervolgens met veel liefde voor haar te pureren zodat ze alvast zou kunnen wennen aan de kookkunsten van haar ouders.
Dus de zolder op bij paps, om ergens in 1 van mijn verhuisdozen de gekregen staafmixer met toebehoren op te zoeken.

Eenmaal gevonden, het hele internet afgespeurd naar 'recepten' voor baby's met desbetreffende leeftijd.
1 voor 1 rolden ze uit de printer.

En vorige week was daar HET moment!
4 maanden!!!
Tijd voor mama's hapje, zowel fruit al warme hap.
We begonnen met banaan/sinasappel/liga-hap.
De 1e hapjes gingen naar binnen, mondje wijd open, het was mevrouw dus al duidelijk wat de bedoeling is van een lepel haha.
Helaas kwamen de hapjes er met veel geluid weer uit en keek mijn prinsesje me aan met waterige oogjes.
Ach, t is toch ook nog maar proberen, dan zelf maar eten *jummie*.
Maar bij het doen van een *poep* blijkt banaan geen groot succes en ik probeer aleen een peer met Liga.
Dit smaakt dochterlief iets beter, maar bij het proeven van een potje laat ze duidelijk merken dat dit meer in de smaak valt *snik*

Dan maar een halve Ligakoek aflebberen, en laat dat nou een groot succes zijn, ze smakt het uit.

Tja en dan de warme hap.
Bloemkool...
Ik helemaal trots, want ow ow ow, Olvarit zou hier niet aan kunnen tippen, Friso evenmin.
Maar nee, mevrouw trok een gezicht, en daar kwam mijn manjefieke mengsel weer naar buiten, nu met nog meer lawaai en tranen als met het fruit.

Dus hebben we nu smakeloze Olvaritpotjes aangeschaft.
Oké super gaat het niet, maar ze kokhalst niet meer ( nou ja bijna niet meer ) en de tranen blijven uit.

Nu ben ik een 'ik geef nooit op(per)', dus we gaan heus nog een poging wagen.
Maar voor 'het proberen' zullen we nu dus aan de kant en klaar moeten geloven, want die gaan er beter in dan mama's hapje.
Bruine bonen met appeltjes nog het meest.

Mijn gevatte plan om te pureren liep dus uit op pur(sm)eren.
Gelukkig waren we in het bezit van een aantal proefmonsters, en is het weggooien iets minder zonde dan het zelf gekochte.

Het meest tevreden is ze tot nu nog met haar flesje.
En dan t liefst die van s'avonds, met 2 scheppen vanille-rijstebloem erdoor.

Zoals ik al zei.
IK GEEF NIET OP!