Deze tekst staat volledig los van dames die werken en ook huishouden runnen etc. Dit is bedoelt voor mannen die werken & daarom denken dat ze vrijgesteld zijn van alle andere taken in het leven.
Eerst en vooral is er een groot verschil tussen vrouwen die het allemaal doen omdat ze het moeten doen en vrouwen die ervoor kiezen. En toon mij een vrouw die daar allemaal voor kiest, zonder hulp. We willen allemaal hulp van onze partner, zonder dat het voelt alsof zij ervoor kiezen om te helpen. Het moet een vanzelfsprekendheid zijn. Je bent een gezin. Ik ben opgegroeid met een moeder die het allemaal moest doen, 5 kinderen, alleenstaand, job, geen rijbewijs. Zij heeft het overleefd. Maar dat is het ook. Weinig levensfut, veel stress. Waarom zou je niet meer willen voor jouw vrouw, de moeder van jouw kids?
En dan... Ik ben thuisblijfmoeder. Mijn man werkt fulltime. Vind ik alle dagen even leuk? Neen. Met een baby in huis is het eigenlijk echt geen pretje. Net zoals mijn man alle dagen werken niet altijd even leuk vindt. Vind ik het belangrijk om aanwezig te zijn? 1000x ja. Dus aub beste mannen, stop met doen alsof wij in onze lounge zitten met voeten omhoog, kop koffie & favoriete tv show. Thuis werken is minstens even slopend maar een hoop meer chaotisch, isolerend & eenzaam en zelden erkenning. Daar waar jullie job eindigt elke dag, werken wij nog geregeld door tot in de vroege uurtjes met gebroken nachten en de vroegste ochtenden.
En zelfs wanneer mama even mag blijven liggen, doen mannen alsof ze ons de grootste gunst hebben gedaan met nadien het idee dat zij nu kunnen rusten & niets meer hoeven te doen. Maar: als mama even blijft liggen, blijft al het werk van de ochtendspits ook liggen, met als resultaat dat wanneer we opstaan, dubbel zoveel werk moeten inhalen. En dat is een reden waarom ik niet blijf liggen, ondanks 3u slaap. Met de beste bedoelingen van mijn lieve man in acht genomen.
Zwanger zijn is op zich al belastend genoeg. Mannen die ziek zijn, zitten thuis. Het blijft vandaag de dag nog steeds een luxe voor heel veel vrouwen als mannen helpen ("helpen" om hun eigen rotzooi op te ruimen uhumjl.). Dit merk je aan de reacties maar ook gewoon in het dagelijkse leven. Als moeder heb je, lets face it, zelden vrijaf. Tenzij je halfdood bent. En zo voelde mijn laatste zwangerschap. Ik kon niets, mijn man zorgde voor de kinderen afwisselend met mijn moeder. Hij probeerde keuken en woonkamer proper te houden, eens een wasje te draaien. Maar om eerlijk te zijn was het echt "mannenwerk" (al weet ik dat veel mannen vaak beter dan hun vrouwen poetsen). Het maakte me op dat punt niet uit, maar zodra ik me beter voelde had ik wel echt inhaalwerk. Maar goed, hij was er wel & kon enorm op hem rekenen & heeft me echt bijgestaan - zoals een partner hoort te doen.
Als een gezin met 2 fulltime werkers hele dag uit huis zijn, met de kids in de opvang/school, dan vind ik het ook normaal dat het huis proper blijft. Ik bedoel, wie is er om het vuil te maken? Om iets stuk te maken? Om de muren te bekladden? Om dan samen een uurtje of 2 te hebben in de avond, waar je niet zoveel om zeep kunt helpen denk ik, daar is iedereen te moe voor.
Mijn lijstjes hebben lijstjes. Er is altijd zoveel te doen. Denken aan letterlijk alles. Huishouden van dag tot dag, maar ook de dingen die erbij komen: dingen herstellen, muren kuisen, die stofzuigerfilter kuisen, die wasmachine filter reinigen, de koelkast uitmesten, de ramen lappen, de gordijnen wassen, de matrassen opfrissen, de klinken kuisen (ja echt), hier en daar verf op de muren opfrissen, kasten (of eerder de inhoud) sorteren, speelgoed wassen, kleding die te klein is zien weg te krijgen (verkopen, doneren), nieuwe kleding voor de kids. Altijd. Nieuwe. Kleding. Voor. Zoveel. Kids. Ik kan eeuwen doorgaan met taken die nooit afgeraken. Ik denk dat ik nog een lijstje van 2 jaar terug moet afwerken. Het stopt echt nooit! Dit zijn dingen die mijn man iig niet uit zichzelf zal doen hoor, zelfs aan denken lijkt me sterk. Hij zorgt dat vuilbakken buiten geraken, doet hier en daar de klusjes, vervangt eens een lamp, zet een meubel in elkaar. En dan op vraag van mij meestal. Overgrote deel van de zorg over de kinderen, zorg over huishouden, zorg voor wat er op tafel komt, plannen van activiteiten na school,... Is echt een 3 dubbele fulltime job gast! Een job zonder plaspauzes wanneer je moet, eten gebeurt meestal tussen de klusjes door en terwijl al de anderen hun kleren netjes gestreken zijn, haast jij je naar buiten in een ongestreken outfit.
En dan de mentale last tijdens die klusjes... Als ik bezig ben met huishouden voelt dit als racen tegen een tijdbom, hele tijd stress. Want ja, die baby kan elk moment afgaan. En je probeert 10 dingen te doen in de 10 minuten die je hebt. En vaak moeten die dingen gebeuren met een baby op de heup.
En op het einde van de dag geen kat die jou waardering geeft. Als je niets zegt tegen jouw man, dan geloven ze dat het allemaal gewoon heerlijk gemakkelijk is. Als je dan wat zegt, ben je aan het klagen & ondankbaar voor jouw geprivilegieerde rol als slaaf.
Pheww.
reacties (67)