Hoe doen sommige mama’s dat ?

Wij hebben 2 kids en ben zwanger van een 3e. Het is geen fijne zwangerschap. Heel misselijk, heel moe, nipt niet helemaal ok, veel migraine, zwangerschapsdiabetes. Mijn man werkt fulltime (thuis wegens Corona) en verder neemt hij alles behalve de was over waar nodig. Koken, afwassen, kids in bed doen. Ik doe wat ik kan en de rest doet hij.

Ik werk normaal gesproken vier dagen in de week, maar bij mijn tweede zwangerschap ging dat de eerste vier maanden echt niet. Ik was dag en nacht kotsmisselijk en kon alleen maar op bed of de bank liggen. Op een goede dag liep ik nog tien minuutjes buiten, maar het huishouden doen was echt geen optie. Dat kwam toch op mijn man neer.

Het is al knap dat je voor je kinderen kan zorgen, dat lukte mij ook niet. De eerste zwangerschap had ik die klachten niet, de tweede helaas wel. En zo hebben vrouwen nu eenmaal verschillende zwangerschappen dus valt het niet met elkaar te vergelijken. Anderen hebben het geluk niet drie maanden kotsmisselijk te zijn, dan kan je ook meer doen.

Misschien je vriend voorhouden dat hij zich eens moet indenken dat hij drie maanden buikgriep heeft en dan nog voor de kinderen en het huishouden moet zorgen.

Als mijn man ziek is en overgeeft, zorg ik voor hem. Toen ik zijn kind droeg en de eerste 20 weken bleef overgeven, zorgde hij voor mij. Dat vindt hij vanzelfsprekend. Ik heb tot week 14 gewerkt geloof ik, daarna was het gelukkig zomervakantie. Maar ik was blij dat ik maar 3 ochtenden werkte. Het huishouden en koken deed mijn man en de andere 2 kinderen deden we samen. Ik vond het overleven en ben heel blij dat mijn man mij steunde en niet nog verder de grond in praatte. Sterkte

Ik ben mama van 4 en heb nog verlof. Het gaat nu heel goed, maar een klein jaar geleden toen ik net zwanger was en megaberoerd, kreeg ik ook niks gedaan.

Werken ging met moeite, mijn man kookte, vulde de vaatwasser, stofzuigde, de schoonmaakster sopte en ik kreeg de was nog niet eens weggewerkt. Vredelijk vond ik dat, maar echt, doodmoe en misselijk zijn is een aanslag op je lijf.

Het zou fijn als je vriend je wat kon helpen en bijstaan. Dat heb je nu nodig!

Ik vind dat hij een beetje kort door de bocht is.. Ondanks dat ik enorm van mijn zwangerschap genoot, blijkt mijn lichaam niet goed te gaan op zwanger zijn. Bekkeninstabiliteit, hoge bloeddruk, pols van 150 in rust, diabetes..

Toen ik volledig thuis zat had ik maar 1 kind om voor te zorgen en geen 4. En dat was zwaar. Ook voor deze klachten kwamen. Het huishouden liep chronisch achter. Mijn man hielp veel, ondanks dat hij fulltime werkte. Ik was al blij als ik eten op tafel had staan.

Jij hoeft dan misschien niet te werken voor geld, maar werken doe je zeker.. Het huishouden runnen en voor de kinderen zorgen wordt vaak onderschat.

Mijn man kwam er achter hoe zwaar het was toen ik een keer 2 dagdienstrn en een avonddienst achter elkaar had. Hij zei me toen dat hij zijn woorden terug nam, als hij me ooit het gevoel gaf dat het makkelijker was om thuis voor de kinderen te zorgen en daarbij het huishouden doen, dan te gaan werken..

Dus hoe ik het deed? Mijn motto was om de boel de boel te laten en dat doen wat echt nodig is. En om geen hoge eisen te hebben.. Geen puf voor boodschappen en koken? Een keer afhalen kan geen kwaad. Tip van flip: Accepteer je beperkingen en gun jezelf ook momenten voor jezelf. 🍀

Ik heb de eerste 16 weken ook niks gedaan. Nu ik me beter voel komt alles weer opgang. En mijn man begrijpt dat en indd. Wanneer hij ziek is en aan het kotsen is gaat hij ook niet aan de slag toch? denk aub goed aan jezelf❤️

Hoewel ik liever thuis ben dan dat ik werk, vind ik het op werk relaxter/kom ik meer tot rust. Dus ik vind het ook knap hoor als vrouwen alle ballen hoog kunnen houden. Met de gebroken nachten en daardoor slaaptekort schiet het huishouden er vaak bij in. Het kost soms echt moeite om van de bank te komen Uiteindelijk komt een schoon huis wel weer, het is niet het allerbelangrijkste. Zeker als je zwanger bent goed je rust pakken hoor, je lijf werkt hard.

Als hij moet braken en enorm moe is, gaat hij dan ook werken?

Blijkbaar weet je vriend niet dat elke vrouw anders is en elke zwangerschap verschillend.... Er zijn ook mensen die met een chemokuur doorwerken, maar dat betekent niet dat je tegen iedereen die een chemokuur krijgt kunt zeggen: "stel je niet aan, anderen kunnen gewoon werken"