Ik heb een zachte G, maar ook....

Even een update... Met van alles en nog wat. Het is alweer meer als een maand geleden dus dat mag wel weer eens.

Sophie is alweer 14 maanden oud (bijna) en dat kan je wel merken. We hebben er echt een mensje bij in huis. Eentje die ons leven geweldig veel leuker maakt. Ze geeft kusjes, kan knuffelen, aait de honden en de katten, loopt sneller dan ik, en roept regelmatig om koek!! Dan bedoelt ze een liga of een boterham.

Natuurlijk horen er ook minder leuke dingen bij het zijn van een eigen persoontje. Zo heeft ze door dat als ze iets niet wil eten, dat ook niet hoeft. Zo komt heel veel wat in haar mond gaat er ook weer uit. Soms gewoon rechtstreeks naar beneden, soms met een prlrplrplrplrplrprlr waardoor ik, en alles om mij heen onder de bloemkool, doperwtjes of spinazie zit. Ja... fijn.

Ook las ik vanmorgen een vraag over volle maan. Dat er dan meer kindjes geboren worden, en of je daarin gelooft. Ik geloof daar niet in met een reden... Mijn verloskundige vertelde mij een paar maanden voor mijn bevalling dat vrouwen instictief wachten op hun man wanneer ze gaan bevallen. Dat betekend dus dat weeen vaak in de avond beginnen als manlief van het werk thuis komt, en dat kindjes dus meestal in de nacht of de volgende morgen geboren worden. Ik vond dat wel iets heel speciaals hebben, en heb daar veel aan gedacht. Hoe mooi het geregeld is door de natuur dat je dus echt wacht op de papa van je kindje. Het geeft toch wel aan hoe belangrijk het gezin is voor ons vrouwen (en natuurlijk ook voor mannen, maar die zijn hier niet dus die moeten zelf maar sentimenteel gaan doen).

Ik was uitgerekend begin 2009, 9 januari om precies te zijn. Iedereen dacht dat Sophietje wel wat eerder zou komen omdat ik een erg dikke buik had. We hadden ook een weddenschapje gedaan (natuurlijk niet voor geld, dat is raar vind ik) en iedereen had een dag uitgekozen waarop hij of zij dacht dat ik zou gaan bevallen.

Het was kerst, en ik zat dus ongeveer 2 weken voor mijn uitgerekende datum. Ries zou een tijdje vrij zijn, tot en met het weekend na oud en nieuw. Veel mensen zeggen altijd dat ze liever niet hebben dat hun kindje met kerst of oud en nieuw geboren word, maar op dat moment had ik zoiets van: kom er alsjeblieft uit, als is het om middernacht op 1 januari!! Ik was het zat. Maar natuurlijk bleef Sophie lekker zitten. Dus nee, niet met kerst, en nee, ook niet met oud en nieuw (mijn vriend en ik hebben het er nog over hoe saaaaaaaai oud en nieuw was, wij waren gewoon met hele andere dingen bezig).

Toen was het dus 2009, de feestdagen waren voorbij, en het eerste weekend van het nieuwe jaar was afgelopen. Tijd voor mijn vriend om na een tijd lang vrij te zijn geweest weer aan het werk te gaan. Dus op maandag morgen weer vroeg op (poeh hey, das zwaar!! Die oliebollen zijn me niet in de koude kleren gaan zitten, alsdus mijn vriend). Ik bleef lekker liggen. Wie deze blog een beetje opgelet heeft kan het al raden... ik kreeg weeen. Niet toen mijn mannetje net thuis was, maar toen mijn mannetje net weg was!! Het was of mijn lichaam zoiets had van: issie weg?? Nou opschieten dan, want straks komt ie weer thuis, gaat ie zich overal mee bemoeien. Mijn weeen kwamen snel op elkaar en waren kort. Natuurlijk heb ik mijn vriend meteen gebeld en die is naar huis toe gekomen. Jammerrrrrr, maar helaas. Daar had mijn lichaam duidelijk geen rekening mee gehouden, hihi!

Ik heb niet op de maan gelet, maar die is die avond vast niet geweest, en voor geinteresseerden, mijn vader had de weddenschap gewonnen, die had namelijk ingezet op 5 januari :)

En dan nog even, ik zit al de hele week in mijn hoofd met dat STOMME liedje: ik heb een zacht G, maar ook een harde L. En geloof me, het is echt niet sociaal verantwoord om dat liedje overal maar te pas en te onpas te gaan zingen. Ik schaam me rot joh. Meestal stop ik bij: Ik heb een... En dan denk ik ow ja!! Dat kan helemaal niet. Pfffff...