Een kleine stap voor Sophie, een grote stap voor mama en papa
Mijn dochtertje kan al een hele tijd kruipen, staan en lopen aan de tafel of bank. Hiermee was ze eigenlijk best vroeg, en ze deed het allemaal op dezelfde dag, 28 augustus '09. Vanaf dat moment zei iedereen: nou die loopt wel voor ze 1 word!! Maar ons meisje vind het eigenlijk wel prima. Ze kan overal komen waar ze naartoe wil, en als ze daar dan eenmaal is kan ze altijd nog opstaan, aldus mijn dochter.
Natuurlijk proberen we haar soms wel een beetje te stimuleren. Ik loop regelmatig met haar aan mijn hand, en soms kijk ik of ze niet een klein stukje alleen wil lopen. Maar tot nu toe vond ze dat eng en ging ze meteen zitten. Ik ben een voorstander van spelend leren, en als ze iets niet leuk vind ga ik het dus ook zeker niet forceren. Weekje wachten, en nog eens proberen.
Gister merkten we dat ze het toch wel erg leuk vond om heel eventjes alleen te blijven staan, zeker omdat mama en papa er zo uitbundig op reageren. Daar is Sophie erg vatbaar voor, en bij ons gaat het eigenlijk vanzelf. Vandaag trokken wij, en Sophie de stoute schoenen aan en gingen we tegenover elkaar zitten, mijn vriend ondersteunde haar aan de achterkant, en ik ging een meter bij hem vandaan zitten en begon mijn dochter heel vrolijk te roepen. Ze begon te lachen en zette zo haar eerste stapjes richting haar mama!! Owwww ik was zo waanzinnig trots. Na een paar keer heen en weer lopen (mijn vriend vond het ook geweldig om zijn dochter op hem af te zien waggelen) kon ze al zeker een paar meter achter elkaar los lopen. En als ze haar evenwicht verliest zakt ze snel naar voren met haar handjes, en kan ze zo uit hurkstand weer omhoog gaan staan... Jaja!!
Wat hebben wij een leuke avond gehad. Ries zei meteen erna: ik ga mijn moeder bellen.. En ik: jajaja! Ik ook!! Eigenlijk zijn wij ook nog kinderen :D
reacties (0)