Ja!!!! Wat een geweldige mijlpaal!!!

Zaterdag was mijn vriend jarig. Na kerst, oud en nieuw en Sophie haar eerste verjaardag (die in tweevoud is gevierd) waren we het er over eens dat we het niet echt groot wilde aanpakken. Dus dacht ik, weet je wat, ik laat het helemaal aan hem over.

Normaal gaat het bij ons zoals bij elke man en vrouw die op deze wereld met elkaar samen leven: mopje, wie gaan we allemaal uitnodigen? wat moeten we allemaal in huis halen? zijn er wel genoeg stoelen? enz. enz. Vragen die ik wel stel aan mijn vriend, maar ze vervolgens zelf beantwoord, en ook regel. De wereldwijde vraag is ook: beantwoorden wij onze eigen vragen omdat mannen niet meedenken, of denken mannen niet mee omdat wij onze eigen vragen beantwoorden....

In ieder geval, ik besloot om dat deze keer niet te doen. Dus zei ik: als je nog iets met je verjaardag wil doen moet je het wel even regelen hoor. Dat was 2 weken geleden, en het zal jullie niet verbazen dat alleen zijn ouders 's avonds even zouden langs komen omdat ze dat zelf voorgesteld hadden. Het zou dus een rustige verjaardag worden en dat vonden wij alletwee eigenlijk wel prima.

Zaterdag heb ik een lekker ontbijtje voor hem gemaakt. En zo begon de dag al goed. Eind van de middag wilde ik nog even naar het winkelcentrum voor taart en billendoekjes. (Je kent het wel, met de beentjes van je kind in de lucht, je neus dicht, graaiend naar een doekje: ah, dat meen je niet!! Is dit de laatste?? shit shit shit... dat lukt me nooit met 1 doekje). Dus op naar het winkelcentrum. Sophie ingepakt, papa ook mee, als een soort van verjaardagsuitje. Nou hebben wij op het winkelcentrum een japanner. Dus mijn lieve ventje zegt ineens: zullen we vanavond lekker gaan all-you-can-eat'en?? (voor mensen die niet weten wat het is, bij sommige japanners heb je tegenwoordig: all you can eat sushi. Je mag dan voor ongeveer 22 euro zoveel sushi eten als je wil, het is echt een aanrader, ook voor mensen die geen vis lusten!!)

Ik ben heel erg dol op sushi. Zo dol dat ik bijna de pest in heb als iemand het woord alleen al noemt. Als ik aan sushi denk wil ik het eten ook!! Laat voorop staan dat ik op een paar zeldzame dingen nog doller ben als op sushi. 1 daarvan is uiteraard mijn dochter. En die was er ook. Dus zei ik tegen mijn vriend: zouden we dat nou wel doen met Sophie erbij? Dat kan een ramp worden hoor. Maar, was het antwoord, ik wil het graag, en het is mijn verjaardag!!

Op zaterdagavond, 16 januari, heeft mijn dochter dus voor het eerst sushi gegeten. Wat ben ik trots. Ze vond het heel erg lekker, en heeft zich voor de rest ook netjes gedragen. En natuurlijk ben ik ook trots op mijn lieve mannetje die op het idee is gekomen, en die als man zijnde, zijn verjaardag zo rustig weet te plannen dat er ruimte overblijft voor spontane dingen. Dat is ook heel wat waard!

Dan is er ook nog een voordeel voor volgend jaar. Als mijn vriend weer jarig is, kan ik ook deze geweldige gebeurtenis vieren. Natuurlijk moet ik dat wel stiekem doen, in mijn eigen hoofd, want anders loop ik de kans dat mijn vriend me ontoerekeningsvatbaar laat verklaren ;)