Sprong genomen - mama rugpijn

Sinds een paar dagen hoeft Luuk zijn warme eten pas om 18:30 uur.
Ik heb gemerkt dat eerder geven geen zin heeft, omdat hij dan na een paar hapjes pertinent weigert.
Vroeger (kan je dat zeggen bij een kind van bijna 11 maanden?) kon hij altijd eten, honger of niet. Nu niet meer dus, wat ik eigenlijk wel fijn vind.
Hij komt niet meer zo hongerig over.
Een gevolg van dat late eten is dat hij zonder zijn fles gaat slapen. Hij kreeg altijd rond 19:30 - 20:00 een flesje van 200cc, maar dat zou nu te snel op zijn warme eten zijn.
En hij gaat gewoon perfect slapen van ong. 20:15 tot 7:00. Ook smorgens moeten we zijn brood niet te vroeg geven...Nee, eerst wat sap en dan kunnen we proberen of meneertje zin heeft in brood.
Het flesje dat na zijn brood komt gaat er wel met gemak in, maar die geef ik pas als hij het grootste deel van zijn brood op heeft.
Anders gaat hij denken:'als ik weiger mijn brood te eten krijg ik mijn flesje toch wel'. En juist dat brood is een blijvertje en dat flesje vervalt op een gegeven moment.

Ik denk (hoop) dat het sprongetje een beetje voorbij is. Vanmorgen was hij weer lekker vrolijk voor het eerst sinds een flink aantal dagen. Ik ben echt blij dat ik wist dat dat door de bijna-11-maanden-sprong kwam, want het lijkt zo onverklaarbaar, dat gezeur, gejammer, overdreven aanhankelijk zijn.

Sinds woensdag kan ik helemaal niets meer door de rugpijn. Ik heb smorgens mijn man in tranen op zijn werk gebeld. Ik had Luuk gelukkig net in de box gelegd, ik ging op de bank zitten en toen voelde ik een scheut....
ik kon geen kant meer op, alleen huilen van de pijn. Gelukkig had ik de telefoon al gepakt om iemand anders te bellen.
Mijn man is toen naar huis gekomen en sinds woensdag heeft hij dus alles moeten doen.
Luuk in en uit bed, eten geven, verschonen, wassen, aankleden. Gelukkig zouden we samen donderdag en vrijdag al vrij zijn.
Ok, hij heeft veel quality time met zijn zoontje kunnen doorbrengen, maar hij heeft nu ook het gevoel dat zijn rug het niet aan kan. Hij heeft altijd al een zwakke rug.

Ik heb sinds vrijdag Diclofenac als pijnstiller, dus nu kan ik af en toe zitten en staan zonder die afgrijselijke pijnscheuten. Ik heb 1x fysio gehad, morgen weer.
Morgen (maandag) worden Luuk en ik bij mijn ouders afgezet, die gelukkig vrij zijn. Zij passen dan op hem, want zoals ik het nu voel kan ik Luuk nog absoluut niet optillen.

Ik heb een eigen pedicurepraktijk en zit dinsdag overdag en woensdagavond flink vol... dat wordt morgen dus afbellen... hopelijk verplaatsen naar de week erop. Mijn vaste klanten zullen denk ik geen probleem hebben met een weekje later, maar er ziten ook first-timers bij zitten, en als die echt pijnklachten

hebben heb je kans dat ze toch maar naar een ander gaan. SNIK!
Ik ben bezig om het aantal uur dat ik werk op te bouwen, ook omdat die inkomsten welkom zijn, maar dit wordt denk ik een week zonder geld :(

Weet je waar ik nu het meest naar uitkijk als mijn rugpijn over is?

-----LUUK KNUFFELEN!!!------

Ik heb hem nu soms een paar tellen op schoot gehad, maar ik kan bijna niet zitten, dus als snel moest hij door mijn man opgepakt worden.
Ik mis het om zijn handje op mijn arm te voelen als ik hem optil, zijn haartjes voelen met mijn lip en ruiken aan zijn huidje.
En het stoeien. Echt bizar... ik had niet gedacht dat dat zo zou voelen, ik zie hem elke dag, als ik niet op bed lig, maar toch mis ik hem.