...en weer vrolijk

Nou, het onverklaarbaar verdrietige is over hoor! Ik snap er niets van, maar geniet enorm. Al een paar dagen gaat het perfect, zelfs eind van de middag -waar mijn vorige blog over ging- gaat nu goed.
Hij slaapt gemiddeld tussen 14:30 en 15:15 en daarna krijgt hij een klein flesje en soepstengel.
Rond 16:30 gaat hij dan weer naar bed en wordt dan rond 17:15 wakker. Als hij eerder wakker wordt moet ik hem gewoon opnieuw instoppen want dan is hij echt chagerijnig en heeft nog niet genoeg geslapen.
Daarna speelt hij nog even beneden en rond 18:00 krijgt hij zijn prak.... geen seconde huilen of zeuren.
Hooguit dat hij even op schoot wil zodat we hem kunnen voorlezen, onze boekenwurm, hahaha.
Na het eten slaapt hij meestal nog even (ja, ik weet het: Luuk heeft erg veel korte slaapjes nodig) en dan speelt hij lekker alleen, of met papa en mama en rond 20:00 krijgt hij zijn laatste flesje... geen seconde huilen of zeuren.

Natuurlijk mag hij best wat jammeren of zeuren, dat doet hij ook wel als zijn billen dichtgeplamuurt zitten door de poep bijvoorbeeld (uit het leven gegrepen voorbeeld) of als hij niet alleen wil spelen, maar dan is het verklaarbaar.

Ik weet het: niet alles is verklaarbaar en ik probeer anders te gaan denken, maar ik heb nog een lange weg te gaan om oude gewoontes af te leren (alles willen verklaren).

Ik ben net in het boek 'Oei, ik groei' gaan bladeren, maar dat wordt bijna frustrerend. Vlak voor de 11 maanden is er weer een sprongetje (luuk is bijna 10 mnd) en wat ze daarna eventueel zouden kunnen doen.... pfoe, dat zie ik Luuk echt nog niet doen. Trap op kruipen, lopen, springen, blokken bouwen. Als hij nu met blokken speelt dan slaat hij ermee op de grond of hij sabbelt eraan.
Maar over 'oren van je hoofd kletsen' staat weer niets geschreven, en dat doet Luuk wel! Heel mijn familie ligt in een deuk als Luuk er is, zijn kwebbel staat niet stil. En net als ik horen zij er ook woorden is, zoals tisdat (wat is dat?) en 'poep' (boek, als ik dat net gezegd heb zegt hij het na) en hij lijkt op juiste momenten 'ja' en 'jaja' te zeggen, maar ik weet dat dat toeval is,omdat hij soms uren achter elkaar 'jajajajajaja' heeft gezegt.
Maar ooit zal hij gaan praten, dus wie weet is dit het begin.

2e kerstdag in het campingbedje was ook geen probleem, hij heeft perfect geslapen en toen we 21:30 uur thuis kwamen konden we hem omkleden, tanden poetsen en hij sliep gelijk tot ongeveer 8:15 smorgens!

Soms kijk ik naar hem als hij aan het spelen is, of compleet in trance naar Teletubbies kijkt en dan voel ik me zo gelukkig met hem (en met z'n papa natuurlijk). En dan kan hij me enorm lief aankijken alsof hij weet dat ik daarvan smelt. Ik wilde graag een kindje, maar ik kon me niets voorstellen bij hoe het zou zijn. Ik had ook niet echt kriebels ofzo. Maar nu Luuk er is en het steeds beter gaat met zijn gezondheid, kan ik zo verdrietig zijn als ik stilsta bij mensen die graag kinderen willen, maar waarbij dat niet lukt.
Natuurlijk had ik de 1e 4 maanden graag anders gezien... geen krampjes, geen reflux (wat nu nagenoeg over is, alleen soms beetje zure lucht), minder gevoelig voor prikkels en indrukken, maar nu dat allemaal goed gaat is het zooooo'n makkelijk kindje en zo enorm vriendelijk.

'Vriendelijk' is het woord dat ik het meest hoor over Luuk, en 'O, wat een mooie ogen'. Ik denk dat hij beide van zijn vader heeft, hihi.
Nou, het is weer een aardig blogje geworden, maar het leek me wel leuk om eens volledig positief te doen!!
Groetjes weer!