Om van te huilen.. 3

Heel misschien.. Want de volgende dag blijkt het water niet te zijn gekomen. Maar dan, dan blijkt er een lieve buurman in het gebouw te wonen..

-- ‘Kijk pappa!’ roep ik. Ik sta op het balkon en er lopen heel veel mensen op straat. Allemaal hebben ze flesjes en emmers in hun handen. Ze lopen naar de moskee. Daar is er een put. Ik kijk richting de moskee, en zie een heeele lange rij staan. Ik ren naar binnen en vraag mamma of ik ook een flesje water mag vullen. Maar mamma zegt dat het niet mag. Ameen is al gegaan. Dan klopt opeens iemand op de deur. Ik ren en maak open. Het is Ameen! ‘Doe je schoenen aan, we gaan naar het dak!’ roept Ameen. Ik trek heel snel mijn schoenen aan. Ameen heeft een sleutel in zijn hand en kijkt heel blij. Wat gaan we op het dak doen? Dan opent Ameen de waterkast van iemand anders. Dat mag niet, roep ik. Maar Ameen zei dat de buurman de sleutel heeft gegeven, omdat in de woning onder ons geen mensen wonen. Hun kast zit dus vol. Ik haal een tuinslang. Ameen wilt onze kast vullen, maar onze kast zit heel hoog. Het hoogste van allemaal. Dat komt, zegt Ameen, omdat wij op de hoogste verdieping wonen. Hij stopt de slang in de kast en zuigt aan de slang. Er komt water uit, maar als hij de slang omhoog haalt om onze kast te vullen, stopt het water.

En dan mag je zoveel zuigen of blazen als je wilt, het water gaat niet van onder naar boven. Maar een slim idee van een kleine slimme jongen. De slang kan ook de andere kant vullen..

-- Wij wonen hier onder, zegt Ameen. Ik stamp op de grond. Misschien kan mamma mij wel horen. Ik kijk naar mijn broer en hij probeert met een ladder omhoog te komen. Maar het water stopt als de slang omhoog wordt gericht. ‘Je kunt hem toch ook naar beneden gooien? Dan kan mamma een pan vullen op het balkon en kunnen we het bad weer vullen.’ Ameen vind het een fantastisch idee, zegt hij. En hij meent het echt. Hij probeert mamma te bellen met zijn mobieltje, maar het lukt niet. Hij stopt de slang in het water en de andere kant gooit hij, langs het gebouw, omlaag. Dan rennen we naar beneden. We gaan naar het balkon toe en Ameen zuigt aan de slang. Mamma heeft een pan gehaald en de pan wordt langzaam gevuld. Hey! Ik pak een bekertje uit de keuken en vul water uit de slang. Heerlijk! Ik mag zoveel drinken als ik wil, zegt mamma. Dan komt pappa thuis. Hij is blij dat hij water ziet stromen. Maar dan komt pappa dichterbij, en pakt de slang. Hij stopt het in de kraan van het balkon en draait de kraan open. ‘Wat doe je pappa?’ vraag ik. Waarom stopt pappa het water?

En toen bleek pappa een slimme pappa te zijn. Hoe goed kun je je verstand gebruiken in zulke situaties? In plaats van water uit de waterkast halen, kun je omgekeerd, via dezelfde weg de kast vullen. En wat een wereld van verschil, als er water uit de kraan stroomt..

--‘Er komt water uit de kraan!’ Ik spring van blijheid en ik krijg pijn in mijn wangen door het lachen. Er komt water uit de kraan! Wel een klein beetje, maar nu kan ik mijn handen wassen, de wc doorspoelen, mijn mond goed spoelen na het tandenpoetsen. Mamma zegt dat als de electriciteit komt, ze gelijk de wasmachine aan gaat doen. Ze is het zat om al onze kleren met de hand te wassen. En in de badkamer is er een berg wasgoed. Dan kan dat eindelijk weg.

Oh wauw, wat een gelukkig moment. De vreugde in de gezichten van jong en oud, er stroomt water uit de kraan! Maar dan verminderd het water opeens. Vreemd.. Pappa gaat kijken naar de slang, en ja hoor.. Er komt geen water uit. Misschien is de slang boven eruit gevallen?