Gedicht: Op Moederdag verloren

Mamma’s met

een litteken

Mamma heeft

een litteken, heel diep in haar hart

Op de plek

waar ooit de liefde voor mijn grote broer zat.

Pijn en

verdriet voor haar zoon die het leven heeft verlaten.

Herinneringen

aan toen, tijden dat we met elkaar zaten.

Gaat het

ooit over, het verlies door de oorlog?

Angst voor

herhaling, woede door bedrog.

Een man, zo

slim en teer, geen tikkeltje haat

Plicht op

zijn schouders, vermomt als soldaat.

Geen besef

van pijn, geen gevoel of genade

Man, vrouw,

jong, oud, vermengd als salade

Geweer als

speelgoed, voor het spelen gemaakt

Wie ook

voorbij komt, als het maar raakt

Stilstaand

besef dat slachtoffer ook geliefden heeft

Geraakt niet

alleen 1, maar iedereen die om hem geeft.

Moeder is

hem kwijt, door spel en gelach

Verdwenen

uit de hand, door malend gedrag.

Geen

sprankje hoop, geen geloof in vrede of geluk

Een lege

plek, kwijt als een puzzelstuk

Hart

gebroken, gebonden met lijm

Maar voor

altijd zal er een litteken op mamma’s hartje zijn.

Moeder en

kind, de dag die ze verbindt

Op moederdag

verloren, haar geliefde kind.