Paradijs gebombadeerd...

Een tijdje geleden ben ik bevriend geraakt met een familie die in één van de studentenkamer verblijft. Moeder, vader, twee kids. Een jongetje van vijf en een meisje van de leeftijd van mijn Jamie. Toen ruim een jaar oud. Heb uren met vader en moeder gezeten, heel gezellig! Ik had wat speldjes meegenomen voor het meisje, wat autootjes voor het jongetje. Ben met het jongetje gaan lopen. Ik wees naar de lucht, naar de bomen, de vogels. Vertelde hem over de natuur en hij deed leuk mee. Vertelde me over de vogels, verhaaltjes over poezen etc.
'Weetje,' zei hij, ' dat heeft God allemaal gemaakt. Ook de dieren.'
'Oh ja?'
'Ja, ook de bomen.' hij kijkt me lief aan. 'ga je ook mee naar het paradijs?'
Wauw, wat mooi om dat te horen van een klein kind.
'Maar hoe komen we dan in het paradijs?' vroeg ik hem.
Dan kijkt hij verdrietig aan.
'Maar weetje, ze hebben het paradijs ook ontploft.'

......



Shit.. Ik bleef even stil. Van binnen moest ik in lachen uitbarsten,het kwam gewoon zo perfect uit zijn mond. De perfecte woorden met de perfecte emotie. Maar ik kon het niet.
Wat zouden jullie antwoorden als een kind dit tegen je zou zeggen?

Uiteindelijk was het gesprek zo gelopen dat hij me vertelde dat je lief moet zijn voor de dieren en water moet geven aan de planten om het paradijs in te komen..