Update over mijn tiener en bijna-tiener

Pas las ik weer wat oude blogs en ik had zoveel plezier in het lezen van alle ups en downs van mijn leven als baby- peuter en kleutermoeder dat ik bedacht dat ik wel weer een update kon schrijven, nu ik even de tijd heb. 

Mijn oudste is met haar vader de fietsroute aan het oefenen voor het naderende fietsexamen van school, de jongste speelt met een aantal buurtkinderen in de tuin, die inmiddels is overgenomen door een grote trampoline en een nestschommel. 

Mijn laatste blog schreef ik over de strubbelingen van mijn kleuter Sien, inmiddels 9 jaar. Mijn ena-laatste blog ging over het starten op de basisschool van mijn oudste, inmiddels 11 jaar. 

Laten we met de oudste beginnen: ze is inmiddels 11 jaar en nog steeds zo klein, smal, blond en bleek als altijd. Als ik haar tussen haar vriendinnetjes zie, is ze vaak de kleinste en de tengerste. Het weerspiegelt haar karakter: verlegen, bescheiden, onzeker. Op school doet ze het supergoed. Het is een redelijk pienter meisje, dus komt ze lekker mee met de lesstof. Ze is van 4 januari, onze school hanteert de grens van 31 december om door de stromen naar groep 3. Vanwege haar vlotte leren hebben de leerkrachten even met ons besproken of ze 'vervroegd' door kon stromen naar groep 3 (het scheelt immers maar een paar dagen) maar vanwege haar kwetsbare karakter hadden de leerkrachten eigenlijk ook al besloten dat ze lekker 2,5 jaar kleutert. Als ouders stonden wij hier ook helemaal achter en we hebben er nooit spijt van gehad. Ze heeft in groep 2 lekker wat extra uitdaging aangeboden gekregen en ging al lezend naar groep 3. Zo fijn dat ze op school cognitief niet te hard hoefde te trekken, zodat ze zich helemaal kon richten op haarzelf redden binnen die grote groep kinderen. Inmiddels zit ze in groep 7 en krijgt nog steeds extra utidaging, haalt goede cijfers zonder hier al teveel voor te hoeven leren. Ontzettend benieuwd welk advies ze gaat krijgen. Zelf wil ze graag vee-arts worden.

Buiten school om gaat ze 2x per week turnen (selectie, dat soepele en tengere postuur komt haar goed van pas) en ze geeft sinds vorige jaar ook turnles aan de kleuters (onder leiding van een volwassene natuurlijk). Ze voelt zich heel wat, en ik vind het ontzettend grappig als we in het dorp lopen, en zo'n klein kleutertje roept ineens 'Hoi juf Aagje!!!'

Ze is gek op kinderen, zeult de hele dag rond met haar nichtjes/ neefjes als die er zijn. Erg leuk om ineens te zien dat zij 'de grote nicht' in de familie is geworden. De nichten die met haar rondliepen, zijn inmiddels volwassen vrouwen aan het worden. 

Verder houdt ze van paarden, verslindt de penny, leest graag, maakt de gekste sprongen op onze eerder genoemde trampoline en is over het algemeen een lief, zachtaardig meisje. 

Over het algemeen.... want die puberperikelen komen ook om de hoek kijken. Ze heeft zo haar mening over alles wat in huis gebeurt, tot en met de opvoeding van haar zusje aan toe! Ook ik moet het ontgelden, maar vooralsnog wel op een grappige manier (vind ik). Zo zei ze pas, toen ik iets vertelde over mijn werk met ouderen: 'jij zal later waarschijnlijk een heel zeurderig omaatje gaan worden, wel heel schattig ook ook heel zeurderig. Nog zeurderiger dan nu, maar ik weet niet of dat kan, nou dan in ieder geval minstens zo zeurderig!' Dan kan ik het ook niet laten om te vertellen dat de zorgmedewerkers-tekorten alleen maar meer op zullen gaan lopen en ze dus heel veel mag gaan mantelzorgen ;-). Pas had ze haar nagels gelakt, en wilde mij knuffelen. Ik weigerde aangezien ik geen nagellak aan mijn kleding wilde (was nog niet opgedroogd). Loopt ze naar haar zusje toe en vraagt om een knuffel.... 'of ben jij ook net zo truttig als mama?' Gelukkig heeft ze ook enige zelfkennis, zo zei ze pas tegen haar nichtje: 'Jij groeit ook steeds, en dan ben je ook 11, net als ik. Dat is voor jou leuk, maar voor je moeder niet want je gaat ook steeds meer zeuren!' (en dat alles op kirrige toon). 

Vraag ik haar iets te doen, wat ze vervolgens niet doet, en ik spreek haar erop aan: 'ja, maar mam... ik mag toch ook gewoon mijn eigen mening hebben over wat ik moet doen?' Ook krijg ik vaak terug wat ik zelf geef. Zo vroeg ze pas of ze haar pyjama aan mocht, was ergens in de middag. Ik antwoorde alleen met 'ja'. Kreeg terug: 'Wat ja?' 

'Ja Aagje'.

'Goed zo!' zei ze. 'Je wordt er echt geen leukere moeder op met die grote mond, gewoon een beetje beleefd blijven!'

De schaamte die pubers voelen voor hun moeder, is ook volledig aanwezig. Heerlijk om uit te buiten. In de supermarkt gooi ik haar weleens een pakje maandverband naar haar, die ze in reflex vangt, en vervolgens met rood hoofd het pakje snel in de schappen teruglegt. Pas bracht ik haar naar een verjaardag, wordt ik onderweg al geinstrueerd om vooral normaal te gaan doen. Ik heb voorgesteld om met het pakje boven mijn hoofd, met de beginintro van 'the lion king' binnen te komen, maar het mocht niet :-D. 

Maakt ze op zaterdag een tosti voor de lunch, vraag ik wat ze daarna gaat doen beginnen haar ogen te rollen en zegt ze: 'ik kijk nooit zo ver vooruit, mam!' 

Jongens vindt ze stom, maar als haar vriendinnetje verkering heeft is er een hoop gegiechel. Of er komt een groepje verbolgen klasgenootjes bij mij thuis vertellen dat de juf zwanger is, dus ook 'dat ene ding' heeft gedaan. Ik vind het een heerlijke tijd! Het stukje vrijheid wat ik heb omdat mijn kinderen niet meer constant mijn nabijheid nodig hebben, maar ook de meer diepgaande gesprekken kunnen voeren (toekomstdromen, seksuele vorming, politiek, wat gebeurt er allemaal in de wereld, en waarom etc). Het opvoeden gebeurt nog steeds, maar er is ook een stukje vorming bij komen kijken. Niet 'mama heeft gelijk' maar 'wat vind jij ervan?'

Mama heeft overigens zelden nog gelijk ;-). Ze vindt haar moeder wel heel erg eigenwijs, en mijn moeder, haar oma, is volgens haar ook eigenwijs maar nog niet zo eigenwijs als ik. Ik zei dat we per generatie eigenwijzer worden. Deze hint pikte ze maar deels op: 'ja, want Sien is echt nog eigenwijzer!'

Verder heeft Aagje te dealen met een moeder, en een zusje met ADHD en verzucht weleens dat ze graag in een gewoon gezin wil wonen, en verlangt naar zelfstandig wonen, zodat ze 'eindelijk aan een normaal leven kan beginnen!' Zitten we te gamen en wint Aagje, haalt ze haar schouders op en zegt ze: 'Hier moet je ook een goede concentratie voor hebben, en dat hebben jullie niet. Niet gemeen bedoelt ofzo hoor!' Sarcasme en humor is haar (gelukkig!) ook niet vreemd. Pas hoorde haar zusje van een echtpaar wat gescheiden was, maar vervolgens toch weer met elkaar ging trouwen. Haar zusje vroeg waarom, ik legde uit dat ze eenmaal uit elkaar elkaar toch wel heel erg gingen missen. Dan hoor ik Aagje van achter haar boek: 'Nou, dat heb ik nou nooit als Sien uit logeren is!'

Het is best wel weer een verhaal geworden, mijn kinderen zijn inmiddels binnen gestormd met elk hun eigen verhaal dus ik sluit af, ga een kopje thee zetten en snijd de laatste paascake in plakjes voordat ik ze naar bed breng. Want gelukkig wil mijn aanstormende puber nog steeds heel graag door mama naar bed gebracht worden. 

Volgende keer mijn onstuimige Sien :-). Ik zal nog even een foto van mijn 11-jarige plaatsen.