Even een emotioneel geschreven blogje. Op momenten als deze vraag ik me echt af of helemaal niks vlot kan lopen voor ons meisje. Ondertussen gaan de hapjes erg goed (na eenhalf jaar proberen en vloeken) en nu zijn de volgende problemen met haar stoelgang. Die was sinds enkele maanden wat vaster maar de laatste maand doet het haar echt pijn. We hebben al vanalles geprobeerd. Meer vezels, minder vezels, meer olie in haar hapjes, fruitsap, kiwi, meer drinken, haar anus invetten, met de thermometer stimuleren, niks lijkt te helpen. Vanavond was het extreem. Een half uurtje na haar fles begon ze zo hard te duwen dat er melk terugkwam. Hier verslikte ze zich dus ook in. Haar op het verschoonkussen gelegd om haar wat te helpen. Manlief ondertussen haar gezicht opzij gehouden zodat ze niet kon stikken in opkomende melk. Na hard en pijnlijk duwen had ze 5 drollen met een doorsnee van zo'n 3cm eruit. Helemaal aan het hijgen en nasnikken van haar prestatie. Ze heeft zo hard moeten duwen dat haar anus grzwollen en precies ook wat gescheurd leek. Dit schoongemaakt en verzorgd. Morgen moeten we gelukkig weer naar het ziekenhuis dus ga ook met de kinderarts bespreken wat we hiermee kunnen doen. Ik heb foto's gemaakt van tijdens het persen, net erna en haar luierinhoud. Ik vraag me echt af wat er nu eens van het eerste moment vlot kan lopen voor haar. Tot nu toe blijkbaar niks. Ik vraag me echt af hoeveel ze nog te verduren moet krijgen.. En ook, hoeveel kan ze zelf nog aan. Ik zie haar elke dag zo hard knokken en dit verdient ze gewoonweg niet. Ik heb echt schrik voor de toekomst. Welke klappen krijgt ze dan nog te verwerken? Op momenten als deze voel ik me ook zo'n slechte moeder omdat ik haar niet kan helpen terwijl ze me wel nodig heeft. Momenteel heb ik ook zin om alle onderzoeken af te zeggen en te staken. Om haar kind te laten zijn. Enkel de cardioloog nog toelaten aan haar lijf. Maar vrees dat dat haar ook niet gaat helpen. Hopelijk brengt morgen een oplossing voor het stoelgangprobleem. Dat is al iets dan.
reacties (0)