Dag 2017, hallo 2018

2017 loopt op z'n einde. Vorig jaar wisten we wel dat 2017 een hevig en intens jaar ging worden maar we hadden nooit kunnen inschatten hoe hevig en intens. En maar goed. Als je me vorig jaar had verteld waar we nu staan, had ik niet aangekund. Je groeit erin en maar goed. Vorig jaar zou ik nog ontzettend nerveus worden als ik voor een groep moest spreken of met de grote baas. Dit jaar praat ik met dokters alsof ik er zelf eentje ben. Vorig jaar was mijn grootste zorg (eenmaal we zwanger waren) dat borstvoeding niet zou lukken. Dit jaar dat ons meisje nooit zelfstandig zal worden. 2017 heeft ons enkele vrienden laten verliezen, maar ook een paar vrienden voor het leven leren kennen op de meest absurde plaats om vriendschappen te sluiten. Op de kinderintensieve in Leuven. Vorig jaar was ik nog lekker onbezonnen, had ik geen zorgen aan mijn hoofd. Dit jaar.. een stuk meer. 2017 heeft mij veranderd als mens. Het was het allermooiste en allerzwaarste wat ik tot nu toe heb meegemaakt. De geboorte van Hly, haar diagnoses, haar operaties, het eeuwig afwachten. Maar toch zal ik met een glimlach terugkijken naar 2017. Want het heeft ons Hly gegeven. Dit jaar heeft manlief en mij ook sterker gemaakt als koppel, op een manier waar we nooit sterker hoopten te worden. Voor mensen met een gezond kind zal dit waarschijnlijk raar klinken, maar wanneer je samen zulke zorgen meemaakt, wanneer je weet dat de artsen in je 7 weken oude kindje aan het snijden zijn, groei je ofwel volledig uiteen, ofwel groei je nog sterker naar elkaar toe. Gelukkig is bij ons het 2e gebeurd. Ik weet ook niet hoe ik dit allemaal had moeten doorstaan zonder hem aan mijn zijde. Volgend jaar gaat ook nog een zwaar jaar worden. De verbouwingen gaan nog door (hopelijk zijn ze grotendeels klaar in maart), Hly haar eerste verjaardag, de geboorte van ons 2e kindje, nog een reeks onderzoeken bij Hly en de baby (het zou me niks verbazen mocht hij ook volledig binnenstebuiten gekeerd worden) Hly haar nieuwe pacemaker en waarschijnlijk nog een paar verrassingen tussendoor. Hopelijk gaat 2018 lief zijn voor ons en zijn de ziekenhuisbezoekjes beperkt. Maar net zoals het goed is dat we vorig jaar niets wisten, is het goed dat we voor 2018 ook niets gaan weten. Want je moet er uiteindelijk in kunnen groeien.. Lieve mensen die ons verhaal volgen, geniet elke dag van elkaar, je weet niet wat morgen brengt, dus maak van vandaag de beste dag van je leven.