Bevallingsverhaal 20-02-2018

Mijn bevallingsverhaal:

Oorspronkelijke bevaldatum stond op 24 februari 2018. Al weken hiervoor had ik harde buiken en oefenween. Op een avond trok ik het niet meer en belde naar het ziekenhuis want was onder controle bij de gyn. Ik mocht direct langskomen. Bij het toucheren bleek ik al 3 centimeter ontsluiting te hebben. Gelijk toen een datum voor de inleiding besproken; woensdag 21 februari.  Een week voor de uitgerekende datum verloor ik de slijmprop en niks gebeurde. Dinsdag (1 dag voor inleiding) gebeurde het onwerkelijke. Ik ging rond 22u naar bed en om 01.30 kreeg ik hele heftige krampen. Ik herkende ze gelijk! de weeen waren begonnen. Ik zette de weeentimer app nog even aan en timde. Die gaf al direct aan dat de baby eraan kwam en dat ik direct naar het ziekenhuis moest.

Manlief wakker gemaakt en die ging oma halen want mijn zoontje van 4 jaar lag natuurlijk op dat tijdstip heerlijk te slapen. Ik sprong nog even snel onder de douche en de pijn werd alsmaar heftiger. Gelukkig is het ziekenhuis op 10 minuten rijafstand en waren we er al snel. We hadden ervoor uiteraard de verloskamers gebeld en gelukkig was er plek voor mij!

Daar aangekomen gelijk aan de ctg scan en al gauw kwam de gyn voelen en ja hoor! ik had al 10 centimeter ontsluiting! joehoee dachten we , zo gepiept maarre euh ik had geen totaal niks aan persdrang. De weeen kwamen ondertussen heel snel op elkaar en kon ze maar moeilijk wegpuffen. Ze wilden toch de natuur zijn werk doen dus moesten we afwachten. Rond 06.00 smorgens kreeg ik nog een morfine pompje want het was echt niet meer te houden, zat compleet in een weeenstorm. 07.00 besloot de gyn dat ik op eigen kracht mocht gaan persen want het duurde te lang en anders moest het een spoed ks worden. Hello No dacht ik! dus heb alles gegeven en om 07.28 uur middels een knip zag onze dochter en zusje het levenslicht.

Ze had een prachtige Apgar-score van 10. Het hechten was begonnen en hoorde de gyn zeggen dat er veel bloed verloren ging. Ik had helemaal niets door en genoot van het kleine wondertje op mijn buik. Na een tijdje was het klaar en kon ik gaan genieten van beschuit met muisjes en een boterham want oh wat had ik een honger!

Rond 10.00 kwam er nog een arts bij me die vertelde dat ik 2 liter bloed had verloren. Ik schrok daarvan want voelde me al niet lekker worden en zag ineens sterretjes. Toen ik wegviel gingen alle toeters en bellen af en stond het calamiteiten team aan mijn bed. Ik kreeg zuurstof e.d en zag dat mijn man zich zorgde maakte. Gelukkig was ik snel weer opgelapt en moest ik een nachtje blijven. Ben blij dat alles zo goed is opgepakt door het ziekenhuis en er was goede steun en begeleiding.

Inmiddels een hele fijne kraamweek gehad met onze kraamhulp en alle familie, collega's en vrienden. Liefste is nu 9 weken oud en doet het harstikke goed. We genieten met volle teugen want een jongen en meisje hebben we nu, die gezond zijn dus onze doel is behaald!