Arm kleintje...

We hadden plannen voor een gezellig lang weekend met zijn tweetjes... De kindjes mochten alle 3 bij Opa en Oma blijven logeren, dus wij hadden zouden eindelijk nog eens wat tijd voor elkaar en alleen elkaar hebben.
Het lot besliste daar anders over... In tweevoud...

Het begon zaterdag nacht, ik moest nog even naar beneden, en gleed uit op de trap. Tenen verstuikt, dus ik kan geen enkele schoen meer aan. Dat wordt een leuk weekend op blote voeten en met veel pijn dus. Maar het ergste moest nog komen...

Ondertussen zit ik hier in een ziekenhuiskamer, en hang jij vol draadjes en buisjes. Je bent ziek, erg ziek. Huisarts zei nog, het is een oorontsteking, zijn longetjes zijn helemaal zuiver. Hij ademt wel veel te snel, kan door de koorts komen, maar ik bel toch even de kinderarts voor advies. Die zei dat we toch even langs moesten komen, dat kon onmiddellijk.
En zij vertelde me, dat je echt heel ziek was. Ze hoorde ruis op je longen, beginnende longontsteking, gelukkig waren we er vlug bij. Maar je was ook aan het uitdrogen vanwege de koorts én de hitte, en je wilde geen flesjes hebben of eten.

Je ziet er zo broos en breekbaar uit, zo zielig om je hier zo te zien liggen. Je hebt pijn, zoveel is duidelijk, en je voelt je ook overduidelijk helemaal niet goed. En al die buisjes en draadjes die hangen in de weg wat maakt dat je ook niet comfortabel kunt liggen. En je bent doodop... Draadjes om je ademhaling te monitoren, draadje om je zuurstof level en je hartslag te volgen, een zakje rond je piemeltje om je urine te controleren, en een infuus omdat je aan het uitdrogen was, en voor je medicatie.

Bovendien is het hier bloedheet op de kamer, en het ziekenhuis doet uitgerekend nu een test om elektriciteit te bezuinigen. Het enige licht dat werkt op de kamer, hangt boven jouw bedje, veel te fel dus voor ons onbruikbaar. Zelfs in de badkamer en toilet werkt de verlichting niet, het is aardedonker daar. Het enige wat ik kan doen, is de kamerdeur openlaten, de gang is wel een beetje verlicht, maar dan hoor je weer al die geluiden en andere kindjes die huilen. Hopelijk word je er niet opnieuw wakker van, Baby R, het is al zo lastig voor je om in slaap te vallen op dit moment.
En om het nog wat erger te maken, het zetelbed kraakt enorm, ligt ongemakkelijk, én ik had eerst geen lakens gekregen... Straks word je nog wakker van al dat gekraak en gepiep, misschien moest ik maar in de relaxstoel gaan liggen...?

Arm kleintje, wat moet je toch allemaal meemaken... Zo ziek, en uitgerekend nu werkt het ziekenhuis ook nog eens tegen... Gelukkig is het personeel heel goed, lief, zorgzaam, en bekwaam.

Word maar snel weer beter, arm kleintje. Dat is ons zoveel meer waard dan dat geplande leuke weekend zonder jou en je broertjes. Je kunt het, je bent een echt vechtertje. We houden allemaal zielsveel van je, en we zouden alles geven om jou sneller beter te kunnen maken.
Lief kleintje, het komt wel weer goed, en Mama blijft bij jou, ik wijk geen seconde van je zijde. Want je bent mijn hartendief, jij en je 2 broertjes!