De baby

Ruim twee weken terug hebben we een prachtig zoontje mogen krijgen. Wat geweldig om voor nog een kindje te mogen zorgen.
Het waren intensieve weken. Pijn, een hele nieuwe gezinsdynamiek, een nieuw mensje om voor te zorgen.
Ons oudste zoontje is heel lief voor zijn broertje, hij geeft veel kusjes en knuffels. Als het aan hem ligt knuffelt hij hem helemaal plat, letterlijk. Ook brengt hij hem regelmatig een knuffeltje. En wanneer de baby honger heeft, krijgt mijn oudste zoontje soms een 'kusje' van de baby. Dat hij op zoek is naar een tepel op zijn wang zeg ik er maar niet bij😂
Toch is het ook lastig voor onze bijna peuter. Mama ligt in bed en speelt weinig, hij krijgt steeds te horen dat hij voorzichtig moet doen en op bed op zijn billen moet zitten. Papa is veel thuis en de eerste week week hij niet van zijn zijde, letterlijk niet meer dan een halve meter. Mijn man is gewend 40 uur te werken, dus koffie te kunnen drinken wanneer het hem uit komt, rustig naar de wc te kunnen gaan en pauze te kunnen nemen. In de weekenden ben ik ook thuis, dus kan hij dit ook redelijk. Er volgde een cultuurshock dat mijn man mateloos ergerde. Hij kon niet eens het hele huishouden fatsoenlijk doen, koken en de was kost al veel moeite. Welkom in mijn wereld. Zeker de laatste zes weken van mijn zwangerschap was mijn oudste zoontje erg aanhankelijk en dat met een dikke buik erbij. Wanneer ik er 's avonds een keer over mopperde stuitte ik op onbegrip bij mijn man. Ondertussen liet ik de was liggen voor 's avonds, wat ook wat irritaties opleverde. Ik vond het al knap wanneer ik de dag doorkwam en er eten op tafel stond.
Mijn man reageert anders op onze peuter en er zijn een stuk meer peuterperikelen in huis. Natuurlijk heeft dat ook te maken met de veranderde situatie, niet alleen met de benadering van mijn man.
Ik ben benieuwd hoe het straks gaat wanneer mijn man werken is en ik er overdag weer alleen voor sta doordeweeks. Ik kijk er naar uit, maar ook weer totaal niet. Ik zal mijn man zeker weer missen overdag.

Maar ik wilde wat over de baby vertellen. Een prachtkind. Deze baby slaapt, interessant om mee te maken. Ik wacht nog op de omslag. Deze baby drinkt elke drie a vier uur, af en toe eerder. Ook vreemd om mee te maken. Hij heeft het drinken goed onder de knie, hij heeft een hele nacht geoefend en een half uur voordat de kraamzorg kwam, had hij het door en lag hij al gauw tevreden te slapen. Sindsdien gaat het goed. Wat minder goed gaat is het vele spugen. Net als de vorige keer heb ik weer overproductie. Flinke overproductie. Gisteren ging het zo: aan de rechterborst, drinken, rechtop houden, drinken, rechtop houden, luier verschonen, drinken, flink spugen, rechtop houden, groot verdriet want weer honger, drinken, rechtop, baby aan man gegeven omdat ik vond dat het een tijdje moest zakken en mama=melk, bijna peuter zag blote borst en wilde ook drinken, drinkt flink tot hij genoeg heeft gehad, baby opnieuw drinken en ja hoor, nog steeds hoor ik hem bij elke slok slikken. Nog steeds laat hij onder het drinken melk uit zijn mondje stromen. En dit alles uit één borst. Die andere is intussen ook volgestroomd, lekt en zit bomvol tot de volgende voeding. Mijn oudste zoontje drinkt momenteel één keer per dag, de druk er een beetje af. En één keer in de zoveel dagen moet er een borst echt leeg. In de eerste week had ik al een beginnende borstontsteking, gelukkig wist ik hoe ik het moest verhelpen en was ik op tijd en heeft het niet doorgezet.
Vanaf dag één doe ik al aan blokvoeden, in de hoop deze keer geen flinke overproductie te krijgen. Maar helaas en mijn zoontje maar spugen. We zijn er druk mee en ik durf amper naar de wc, straks stikt hij er in.
We slapen ook samen, anders zijn we er niet op tijd bij. En wanneer hij niet binnen handbereik ligt, slaapt er niemand. Mijn man neemt twee slaapblokken voor zijn rekening. Ik één. Tussendoor voed ik, laat ik hem boeren, verschoon zijn luier, kleed hem regelmatig om vanwege spuug en voed ik hem nogmaals. Hij spuugt tot nu toe gelukkig maar één keer per voedingsmoment. Ik laat het nog even op zijn beloop. Wanneer mijn productie niet wat afneemt en ik verder herstelt ben, bel ik toch een lactatiekundige. We zijn voor één consult verzekerd. Bewust gedaan deze keer. Hopelijk lost het zichzelf voor die tijd op.
De baby groeit in ieder geval goed, hij past zijn geboorte romper niet meer. Vandaag komt het consultatiebureau langs om te wegen. We zijn met de oudste overgestapt naar een bureau in een stad verderop. Maar met dit huisbezoek komt er iemand van het consultatiebureau uit het dorp. Het spugen ga ik even bespreken, maar ik verwacht niks. De vorige keer kreeg ik geen adviezen in hoe ik het anders aan kon pakken of wie mij daar wel advies over zou kunnen geven. Nee de reactie steeds was overstappen op kunstvoeding of twee uur laten huilen van de honger. Jammer, want daar had ik niks aan.
We genieten in ieder geval van ons pasgeboren zoontje, hij groeit hard, is allert en poept en plast flink.
Ik kan niet wachten tot ik verder herstelt ben en wat meer kan gaan doen, buiten wandelen bijvoorbeeld, en het nieuwe normale leven weer kan beginnen.