Nichtje uit pleegzorg halen? Deel 2

Eerlijk, ik heb je andere blog gelezen en dacht toen al wat heb je dat kind laten stikken, je eigen vlees en bloed, ik heb toen niet gereageerd, maar draai de rollen even om, wat als het jou kind was geweest en je instabiel was gebleven, en dan kan je zeggen jij hebt makkelijk praten nou nee hoor ik heb 15 jaar een pleegmoeder gehad 15 jaar bij mijn ouders gewoond, en was geen familie en ze hebben hem als kind in huis genomen ( was de buurjongen) zonder ook maar enige twijfel, daar naast heb ik zelf voor mijn drugs verslaafde nichtje gezorgt die zo ter wereld is gekomen,hell no dat ze naar een pleeggezin zou gaan, ik heb hier met mijn partner amper hoever te overleggen, het is familie en daar is alles wel mee gezegd, en we hebben zelf nog een dochter later erbij gekregen en nu bezig voor nog 1 laatste van ons samen.

Heb jij nog contact met je zus? Kan het mij even niet meer herinneren uit je andere blogs. Weet zij al iets van je intenties? Misschien dat zij ook wat kan verduidelijken?

Zoals anderen ook al hadden gezegd is het misschien goed om met jeugdzorg te bespreken wat er allemaal nodig is om haar geplaatst te krijgen en wat de hulpvraag van Emmy is ivm (mogelijke) hechtingsproblematiek en andere dingen die nog in haar "rugzak" zullen zitten. Misschien kunnen jullie als jullie goed weten wat Emmy nodig heeft ook met meer zelfvertrouwen de situatie tegemoet gaan.

Heb je ook al besproken met je man of hij daarna nog een kindje zou willen? Ik snap je kinderwens heel goed en ook je angst dat je man terug zal krabbelen.

Ik wens jullie heel veel succes!

Wat mooi dat jullie er zo voor je nichtje willen zijn!

Wel een hele lastige situatie. Ze heeft een groot rugzakje, wat hoe dan ook een flinke wissel gaat trekken op jullie gezin. Zoals je man zegt; dat zien we dan wel is denk niet zo handig in deze situatie. Bespreek met elkaar die beren op de weg en wat de plannen zijn als die beren werkelijkheid worden.

Je zegt ook nog een sterke wens te hebben voor een 2e. Als je man 2 kinderen in huis genoeg vind heb ik zelf het idee dat dit 3e kindje dan best een discussie punt gaat worden. Je nichtje gaat namelijk heel veel energie en tijd vragen. Mocht hij straks toch geen kindje meer willen, kan jij daarmee leven? Of ga je het indirect je nichtje verwijten.

Ik zou heel duidelijk bij je man aangeven dat je écht nog een 2e kindje van jezelf wil. Of je nichtje nu wel of niet komt. Lijkt me in deze situatie heel belangrijk om dit vooraf heel duidelijk te hebben.

En de optie van logeer adres lijkt me een hele mooie. Van daaruit kunnen jullie dan verder kijken.

Wat mooi dat jullie er zo voor je nichtje willen zijn!

Wel een hele lastige situatie. Ze heeft een groot rugzakje, wat hoe dan ook een flinke wissel gaat trekken op jullie gezin. Zoals je man zegt; dat zien we dan wel is denk niet zo handig in deze situatie. Bespreek met elkaar die beren op de weg en wat de plannen zijn als die beren werkelijkheid worden.

Je zegt ook nog een sterke wens te hebben voor een 2e. Als je man 2 kinderen in huis genoeg vind heb ik zelf het idee dat dit 3e kindje dan best een discussie punt gaat worden. Je nichtje gaat namelijk heel veel energie en tijd vragen. Mocht hij straks toch geen kindje meer willen, kan jij daarmee leven? Of ga je het indirect je nichtje verwijten.

Ik zou heel duidelijk bij je man aangeven dat je écht nog een 2e kindje van jezelf wil. Of je nichtje nu wel of niet komt. Lijkt me in deze situatie heel belangrijk om dit vooraf heel duidelijk te hebben.

En de optie van logeer adres lijkt me een hele mooie. Van daaruit kunnen jullie dan verder kijken.

Heb je al een beeld van wat er nodig is om pleeggezin te kunnen zijn? Wat de weg er naartoe is? Verdiep je daar goed in. En ik raad echt aan om jezelf eerst aan te melden als logeergezin voor je nichtje. Probeer kleine stappen te zetten, zodat je van twee kanten kunt gaan verkennen wat nou écht goed zou zijn. Dus niet alleen grote idealen, maar ook een realitycheck. Dit meisje verdient grote zorgvuldigheid.

Wat ontzettend fijn dat jullie zo begaan zijn met je nichtje. En ook het besluit genomen hebben dat jullie meer voor haar willen betekenen. Bespreek met voogd en pleegzorgwerker wat jullie kunnen doen. Wat is het beste voor haar? En wie besluit daarover? De pleegzorginstantie kan daar, eventueel samen met de Raad vd Kinderbescherming, onderzoek naar doen. Ik denk dat starten met weekendpleegzorg (om de week bijv) een heel mooie start is. Daarmee kunnen jullie rustig aan elkaar wennen en uitzoeken of er “meer” in zit. Klinkt gek mss, maar je kunt beter weekendpleegzorg blijven bieden en daarmee de link naar haar familie zijn, dan dat je besluit haar in huis te willen en het blijkt dat het niet werkt.

Ik ken je verder niet en reageer dus puur op deze blog, mocht ik het verkeerd begrijpen dan zal dat daarmee te maken hebben. Ten eerste super stoer dapper dat jullien een kindje niet van jezelf willen opvoeden. Alleen lees ik hierin dat je dit wilt doen omdat je wil dat ze bij familie is,nu is de situatie schrijenend maar hard gezegd niet jou probleem om op te lossen. Als je aan pleegzorg begint moet je er 100% achter staan en het doen omdat je denkt het kindje in kwestie een mooi, veilig en warm thuis te bieden. Ik zou er pas voor gaan als je eigen gezin compleet/af is. Dit omdat pleegzorgkindjes veel aandacht vragen ivm hun rugzakjes. Ik zou om die reden heel goed voor en tegens op schrijven wat je wilt ipv te denken dat alle beren op de weg wel los loopt, zo kun je evt wel denken net een babywens maar niet met rugzakkindjes. Heel veel sterkte en wijsheid!

Wauw! Wat enorm dapper van jullie! Wat heb je een sterke man. Ontzettend fijn om met die steun de strijd aan te gaan.

Ik begrijp je twijfels en zorgen volledig! Ik denk tussen de regels door ook te lezen dat jullie eigenlijk al een beslissing hebben genomen. Kan er ook een soort proefplaatsing komen voor Emmy? Dat ze eerst eens een paar keer komt logeren bijvoorbeeld? Ik heb geen idee hoe dat werkt hoor. Zo kunnen jullie misschien een beetje wennen aan elkaar voor alles zo definitief is. Wat vind je zus eigenlijk van dit hele plan? Mag zij Emmy wel gewoon bezoeken?

Heel veel succes!

T is een grote stap, dat is altijd spannend, daar komen altijd beren bij kijken. Mijn gevoel is dat je je altijd schuldig nr je zus en nr emmy zult blijven voelen als je het niet geprobeerd hebt. Bergen op de weg zijn er om te overwinnen, ook beren op de weg kun je samen wel aan. Alles voor emmy, je zou ook willen dat een ander het voor jou kindje zou doen. En je eigen kinderwens is een lastig puntje, dat begrijp ik absoluut, pleegzorg of eigen kind is toch echt anders. Ik zou daarin duidelijker zijn naar je man, dat je en emmy en eigen kindje wilt, niet of of.

Heel mooi dat jullie er zo voor gaan, en die beren zijn begrijpelijk het is ook niet niks hé.

Deze vind ik mooi

Je bent niet uit ons geboren

maar wel door ons omsloten

Vergeet nooit, van het eind tot het begin

je groeide niet onder ons hart

maar er middenin

Succes met alles

Je blogs heb ik gelezen. Maar.. Voordat je alles omgooit: kunnen jullie misschien éérst proberen om weekend opvang voor 'Emmy' te zijn? Elk weekend of om het weekend? Dan kunnen jullie aan elkaar wennen, zonder alles meteen 100% te veranderen?

Aan de boodschap 'het is familie, dus ze hoort hier' heeft 'Emmy' niet veel, vrees ik. Dat is jullie gevoel. Maar niet persé dat van haar.

Waar 'Emmy' nu zit, zit ze daar op haar plek? Hoe zijn die mensen? Is daar ruimte om zichzelf te zijn? Ruimte voor groei en ontwikkeling? Wat is haar toekomstperspectief in dat gezin?

Ik ben één van de weinigen hier die niet weet of jullie er goed aan doen om 'Emmy' in huis te nemen.

Een vriendin van mij heeft een 3,5 jarig meisje (geen familie, maar acute noodopvang) in huis genomen. Permanent. Natuurlijk is daar een hoop screening, overleg en training aan vooraf gegaan. Maar onderschat het niet. Ook voor jouw zoontje wordt het heftig. Echt niet alemaal koek en ei. Het is een kind met een aardig doorwegend rugzakje en flinke gedrags- en hechtingsproblemen. De intentie is prachtig om een kind te redden, maar is het wel redden? Wéér verandering voor het kind. Het trekt een zware wissel op je gezin. En geloof me, hoe mooi de intentie is, het moet niet ten koste gaan van je huidige mooie gezin, je relatie, alles...

Wens jullie wijsheid, succes en kracht 🍀

Ik ben ook weleens bang dat m’n neurotypische kids het ass gedrag overnemen. M’n oudste weet zich soms geen houding te geven en komt dan over als een ontzettend irritante puber . Denk aan “ tgggg” “jahaaaaaa” “ NEEEE !” zei ik toch. Ogen draaien.... ik kan m’n andere kinderen vertellen dat dit niet oké is en dat het moeilijker is voor hem om te leren . Ze doen het tot nu toe niet na. Je zoon was anderhalf toch? Das beetje vroeg maar zodra ze een attitude kunnen krijgen door verkeerd voorbeeld gedrag kunnen ze ook beetje begrijpen dat het voor Emmy ietsje anders is. ( mocht ze probleem gedrag laten zien , want dat is niet gezegd !) nu je zoontje nog zo klein is heb je ook nog tijd om haar te laten wennen aan hoe het bij jullie gaat ( al dan niet met de nodige issues) zonder dat je zoontje dit echt meekrijgt. Misschien neemt Emmy d’r grote zussenrol doodserieus en luistert ze meteen als je een argument erin gooit van “ laat maar zien aan .... hoe jij dit kunt” Met begeleiding kun je echt veel bereiken hoor. Ik snap dat je op ziet tegen jeugdzorg. Door onze zoon te laten testen en aan te melden bij een zorgboerderij, verschijn je ineens “ op de radar “ . En laten we eerlijk zijn... er zijn zat slechte verhalen over JZ. Maar ze kunnen ook echt goed helpen. Zij hebben wel ervaring. Ik vind het heel knap van je . Ik zou het over die kinderwens nog wel een keertje hebben met je man. Dat het voor jou echt een dealbreaker is als er een mogelijkheid bestaat dat hij straks zegt “ nee vind het wel genoeg “. Tuurlijk zal het in het begin niet de tijd zijn voor een baby erbij maar als hij écht maar 2 kids in huis wil .... dan zal ik het daar nog maar even goed over hebben. Sterkte !

Ik snap je twijfels heel goed. Het is niet niks, het is ook iets waar je echt goed over na moet denken. Ik denk ook dat het een hele grote teleurstelling voor emmy zal zijn als ze denkt ergens te komen wat misschien niet doorgaat. Maarja dan idd weer maar als je het niet probeerd kom je er nooit achter of het goed zal gaan. Het zal in iedergeval erg moeilijk worden, en uit ervaring weet ik dat een kind niet 1,2,3 weg kan uit een instelling/pleeggezin. Daar gaat een hele lange tijd vaak overheen, wil niet zeggen dat het onmogelijk is. Maar het kost echt veel energie, “gevechten”, ik zou wel bij jezelf gaan afvragen of je zoiets aan kan. Ik denk als ik je verhaal zo lees, dat je dit zelf ook wel wilt en twijfelen is ook best normaal, als je voor het eerst moeder word heb je ook zoveel twijfels/vragen. Dat hoort er allemaal bij, alleen makkelijk zal het niet worden. Heel veel succes in dit proces, wel fijn dat je veel communiceert met je man, dat is zeker belangrijk. Ik zou het wel proberen als dit mijn situatie zal zijn, want zoals je zelf zegt, familie hoort bij elkaar en niet in een pleeggezin of instantie.