Moe, misselijk, ook wat bang en onzeker ... en uitkijkend naar je stampjes

Dag mijn lief plopje,

Wat ervaar ik mijn zwangerschap van jou anders als die van je zus. Ik blijf zo moe en zo misselijk. Nou begint dat laatste wel wat te minderen, maar ik ben draaierig en voel me bij momenten al precies 8 maanden ver of zo. Maar goed, het is wel dè manier om je te laten 'zien of horen'. Want verder voel ik je nog niet echt, waardoor ik me soms bang afvraag 'je bent er toch nog?'. Oh, wat kijk ik uit naar je voetjes die me stampjes geven... 

Je zus is nou een echte meid aan het worden. Speldjes, armbandjes, haartjes kammen, ... maar ook wild rondspringen (waardoor ik mijn buik en jou soms moet afschermen en haar er aan moet helpen herinneren aan de baby in de buik). Ik merk dat het opvoeden de bovenhand krijgt boven het zorgen ... en ik kijk er toch ook wel naar uit binnenkort weer helemaal te kunnen 'zorgen'... voor jou. Ik ben echt wel nieuwsgierig aan het worden hoe het gaat gaan tussen jou en je zus. Ik denk wel dat jullie 'partners in crime' gaan worden :-)

Nou m'n engeltje... ik heb het allemaal al wel eens meegemaakt, maar toch is zwanger zijn van jou weer anders. Wat duidelijk maakt hoe uniek je bent. Ik had het er vandaag nog over met een vriendin dat ik uitkijk naar hoe je er zal uitzien, maar vooral hoe je zal zijn, je trekjes, je karaktertje... 

Nou, ik ga nu slapen, want ik moet rusten om die moeheid er wat uit te krijgen en om verder weer goed voor je te zorgen...

Knuf, 

mama