Nostalgie

Ken je dat zo van die momenten dat je denkt 'en nu ga ik opruimen!'. Wel deze ochtend, nadat ik mijn dochter door de ochtendmist voor een halve dag afzette in de creche overkwam het me... En je komt wat tegen zeg.

Eerst mijn zwangerschapsmap, de zwangerschapskalender, de eerste echo's ... en dan overvalt het me: een gevoel van 'het is voorbij' en dan doel ik dus op de zwangerschap. Wat vond ik dat toch super. Het is één van de mooiste periodes in m'n leven (dè mooiste is nu ze eindelijk bij mij is, maar dat neemt niet weg dat ik wat nostalgisch word...). Daarna kreeg m'n kleerkast een beurt. En wat kwamen we tegen? Yep, die zwangerschapskleren. En daar gingen we weer: traantjes van nostalgie. Ik weet niet goed wat het echte gevoel was: verdriet, blijheid om wat ik nu heb, ... Ik denk vooral het gemis van m'n buik en haar altijd dicht bij me hebben.

Tijdens mijn kraamperiode had ik een dagcrème met rozengeur. Deed ik die vandaag toch wel niet op zeker en mijn hele lijf, mijn emoties, mijn herinneringen zaten weer helemaal in het ziekenhuis. En hopla, weer tranen!

Het was vandaag één van m'n minst efficiënste opruimsessies. Uiteindelijk heb ik niet veel gedaan. Maar het besef dat ze groot wordt werd me vandaag in m'n gezicht gesmeten. Vorig jaar was ze nog een ieniemini embryo en vandaag... <zucht> 

Ik denk wel na voor ik nog eens aan het opruimen ga... ;-s Maar hè, gisteren kleertjes maat 68 gewassen. Klaar om aan te doen! Soms moet een mens vooruit kijken en dan zie je daar die grote flinke meid. I'm so proud :-))