De wereld Kaat

Zo, 4,5 maanden alweer. Straks onze eerste kerst, het eerste nieuwjaar, ...

Je bent zo'n flinke meid. Sinds enkele weken is mama aan het werk en de ochtenden zijn nu wat hectischer, maar eigenlijk doen we dat super (pluimpje voor ons!). Gelukkig lukt het nog om je 's ochtends en 's avonds borstvoeding te geven. Want zeker nu je wat ziekjes bent (ja die snotvalling gaat maar niet over), wil ik je nog voldoende antistoffen geven.

Je bent zo volop aan het ontwikkelen. Even babbelde je wat minder, maar zagen we je motorisch vooruitgaan. Je grijpt zo flink - sinds enkele weken trek je de beertjes van je mobieltje :-) - je tast letterlijk alles af, alles verdwijnt in je mond. Je zit met lichte ondersteuning en je staat zelfs (ook met lichte ondersteuning). Nu nog even evenwicht zoeken om je bolle beentjes en met je grote hoofd en dan ben je al echt een grote meid. En ondertussen brabbel je er weer volop op los! Brr en grr en aargh en aah en ook en hi enz.

Het eten zit nu ook in verder stadium. Je hebt al eens een appelmoesje geproefd - je leek het wel wat zuur te vinden. En de melkdosis zit nu ook aan 210cc. Maar we zagen je dan ook letterlijk groeien de afgelopen weken. De kleertjes zijn weer te klein.

Ook enkele ontroerende momenten. Je eerste Sint. We hebben niet overdreven, maar de eerste keer sinterklaas kopen... euh, bestellen bij de sint :-/, deed me toch wel iets. Vorige week ben je gedoopt. Dat was ook ontroerend. Vooral mijn oma leek wel aangedaan door het hele gebeuren en ik ben zo blij dat ze er nog kon bijzijn (zie blog 'Leven'). Wat was je mooi met je rode schoentjes en je witte poncho! En je was superbraaf. Wenen, dat is niets voor jou!

Toch mis ik onze tijd samen wel. Soms overvalt me een zekere weemoed je niet altijd bij me te hebben en niet meer de hele dag je ontwikkelingen te kunnen opvolgen. Anderzijds zie ik hoe je het naar je zin hebt in de creche en ook ik voel me weer goed in een andere rol dan alleen mama. Ik wil je alle kansen geven in het leven, dus ik wil er ook voor blijven werken. En de momenten dat we samen zijn, er dan ook te zijn voor jou.

Dit weekend had ik het wat moeilijk. Om die tweestrijd die het werken-gaan meebrengt (soms twijfel ik wel: ik ben toch goed bezig hè). Ik heb zo schrik dat je droef zou zijn omdat je je mama niet altijd bij je hebt. Ook de vermoeidheid speelt soms parten. En ja, ook zijn je papa en ik nog wat zoekende. We zijn nu wel mama en papa, maar ook partners en daar hebben we niet altijd tijd voor. Even zoeken, maar het komt wel weer.

En vandaag officieel bevestigd door de creche: jij bent een prottertje! We hoorden al wel vaak enige luchtjes ontsnappen en het was wel grappig, maar die van de creche kunnen vergelijken en nee hoor, zo'n harde protjes hebben ze nog niet vaak gehoord! Hilariteit alom daarstraks! Denk wel dat je dit van je papa hebt (maar zeg hem dat maar lekker niet, hihi)

Zo, nu slaap je lekker. Dadelijk nog even drinken voor de lange nacht en dan slapen, slapen, slapen, ... als het even kan zeker tot 8u? Want woensdag = Kaat&mama-dag!!!! Woehoe!

Knuf,

mams