Onze dochter van bijna 11 maanden kruipt, loopt langs de bank en kasten, klimt over alles heen.
Dat is normaal.
We hebben een huis met een verdieping, die is verbonden met de begaande grond via een trap.
Dat is ook normaal.
We hebben veiligheidshekjes voor de trap voor boven en beneden.
Dat is (voor ons) ook normaal.
Wat niet normaal is, is dat Papa het onderste veiligheidshek wel eens afhaalt (alleen de onderste, de bovenste staat wat makkelijker, staat niet zo in de weg), zodat hij makkelijker op en neer kan lopen met zijn spullen voor zijn werk, zijn bureau is namelijk boven, maar de dozen met zijn “werkmateriaal” zijn beneden in de garage.
Als hij niet op zakenreis is, dan werkt hij vanuit huis. Hij deelt dan ook zijn eigen tijd in, dus kan hij overdag ook gewoon wel eens een paar uurtjes oppassen, dat ik even iets anders kan gaan doen. Dat doet hij heel graag, hij is helemaal verliefd op onze dochter. (Dat is ook normaal.)
Ik vertrouw hem uiteraard 100% met haar. Hij zorgt goed voor haar, hij vergeet niet haar luier te verschonen, hij vergeet niet om haar te voeden, hij vergeet niet het veiligheidshek te sluiten. Als het hek tenminste aan de muur hangt.
Als het hek afgehaald is, ook al heeft hij het zelf er afgehaald, denkt hij er helaas niet altijd aan, om het hek weer op te zetten, en te sluiten, wanneer onze dochter vrij rondkruipt.
Zo heb ik het laatst nog tegen hem, alwéér, gezegd:
Je moet het hekje echt weer opzetten, alsjeblieft, ik keek even weg, en zij zat al op de eerste trap, kreunend probeerde ze de tweede te beklimmen!
Dan kijkt hij mij doodleuk aan en zegt:
Oh, dan heb IK gewonnen, want gisteren heeft zij al 3 trappen beklommen toen ik even niet keek!
En dat meent hij ook. Hij heeft naar zijn idee gewonnen.
Mannen………………………….
reacties (0)