Mijn Moederdag!

Omdat ik Hongaarse ben, vieren wij Moederdag op de eerste zondag van mei ipv de tweede.

Dit jaar was het de eerste keer, dat ik op Moederdag mijn eigen kind in mijn armen kon sluiten en wat voelt dat toch goed.

Al op zaterdag avond heeft mijn lieve man tegen mij gezegd, dat ik de volgende ochtend lekker uitslapen mag, hij zal opstaan met So. (Om 07.18, elke ochtend met de klok!)

Maar ik was al eerder wakker dan zij zelf, haha!

Net voor zeven uur werd ik wakker met een knorrende maag, dus was ik uit bed gestapt, op naar de keuken, lekker ontbijten.

Na het ontbijt was ik weer naar boven gegaan om de kleine te halen, zodat alsnog Papa uitslapen kan, maar dat hoefde niet meer, ze waren al bezig met aankleden. Ik heb me ook maar gewassen en aangekleed en saampjes zijn we weer naar beneden gegaan.

Papa begon te roepen, dat we eens moesten ontbijten. Ik heb al gegeten, riep ik, dus ben ik voor Sophia ontbijt gaan maken, hem vroeg ik ook, wat hij wilde, maar hij zei niets.

Nou oké, pak maar iets zelf dan, dacht ik.

Sophia had al bijna haar pap op, wanneer mijn man ineens een doos chocolade graanbolletjes voor mij neus zette en weer riep: we moeten eens ontbijten!

Tja. Ik heb al gegeten, ik hoef nu echt geen choco ballen meer.

Hij lijkt mij niet te horen, hij doet namelijk een kommetje melk in de magnetron, overduidelijk voor mij, hij eet zijn balletjes met appelmoes, Sophia drinkt nog geen gewone melk.

Ik begin al lichtelijk geïrriteerd te raken, is dat niet genoeg, dat hij nog niet eens “gelukkig moederdag” heeft gezegd, luistert ie ook niet naar wat ik zeg!

Ik wil géén tweede ontbijt!

Oké, hij lijkt het te snappen eindelijk (hij laat de melk in de kom gewoon in de magnetron staan, mannen………..) hij komt met zijn sap aan tafel zitten, eigenlijk heeft hij zelf ook niet zo’n honger, zegt ie, hij pakt later wel wat. Ook goed.

Sophia is ook klaar met eten, even haar gezichtje afpoetsen en kan ze lekker op het tapijt gaan zitten, haar speelgoed doos omver gooien en een weer een puihoop van maken, daar zijn kindjes voor, ik ruim het later wel op, dan kan ze morgen ochtend weer schoon beginnen.

 Ik ga ook op het tapijt zitten, met mijn rug tegen de bank, manlief lekker op de bank uitrekken, ideaal gezicht, voor een zondag ochtend.

Ik spoot al bijna vol met super-geluk, als de gedachte door mijn hoofd schiet:

Het is moederdag, en hij is het vergeten, ondanks, dat ik hem afgelopen dinsdag nog een sms had gestuurd.

Nou ja. Maakt niet veel uit, denk ik dan, straks als Sophia groter is, zal zij zelf zeker eraan deken.

Ik heb ook al mijn moeder en mijn oma gebeld, de dag gaat gewoon door, maar ineens komt manlief weer: moeten we niet iets eten?

Pffffff.. wat wil je dan eten?

Choco balletjes!!! Zegt ie supervrolijk.

Goed, we gaan aan tafel zitten, het is al ondertussen bijna negen uur. Ik heb de lepel nog niet in mijn kom gezet, als ik iets vreemds zie op de doos. Het lijkt op een stempel, maar als ik beter kijk, zie ik dat het met de hand is getekend en het handschrift is van mijn man.

Huh? Eerst trek ik een erg intelligent gezicht, dan denk ik ineens, misschien helpt het als ik de tekst ook even lees. (ja hoor, van natuur ben ik blond, echt waar, best licht blond ook nog)

De tekst zegt met hoofdletters in een cirkel geschreven: SURPRISE INSIDE

En in het midden van deze cirkel: BIG!

Meteen verschijnt een super grote glimlach op mijn gezicht, daar zit een cadeautje in, speciaal voor mij!

Als ik de doos open, zie ik alleen maar chocoballen. Ik neem gewoon aan dat ik graven moet, dus begin ik daar ook zo snel mogelijk mee en al heel snel raak ik iets hoekigs tussen al die ballen.

Een sieradendoosje.

Echt mooi doosje, precies de maat, wanneer je gewoon niet kan gissen wat erin zit. Oorbellen? Ketting? Ring? Of een hangertje?

Mijn hart bonkt twee keer zo snel als normaal, als ik de doos opentrek, gek genoeg heb ik ondertussen niet één keer mijn man aangekeken, de doos trok al mijn aandacht, gold-digger, dat ik ben!

Als ik de doos open, kan ik weer binnen een fractie van een seconde vaststellen, dat mijn man mijn smaak echt goed kent.

Zo heeft hij mij weer de gelukkigste moeder van deze dag gemaakt met deze mooie armband:

Ik hoop voor alle moeder vriendinnen van me, dat jullie even blij mee zullen zijn met jullie cadeautje komend weekend, wat het ook mag zijn!

Liefs, Katic.