Ons bed lijkt te klein

Ons bed is 180 cm breed. We hebben deze aangeschaft speciaal voor de reden, dat wij ’s nachts beter met zijn drieën passen. Want wij hebben bewust ervoor gekozen, dat onze dochter bij ons in bed mag slapen. We hebben dan wel drie slaapkamers, toch heeft haar ledikantje tot sinds kort bij ons op de kamer gestaan en ’s nachts kwam ze gewoon lekker bij ons slapen.

Ik slaap in het midden, mijn man aan mijn linkerkant, mijn dochter aan mijn rechterkant. Aan Sophia’s kant hebben wij een veiligheidshekje aan het bed vastgemaakt, zodat zij niet het bed uit rolt. Wij hebben haar bewust nooit in het midden gelegd, omdat Papa en Dochter beide erg bewegelijk zijn in hun slaap, daarnaast vonden wij het veels te warm voor haar in het midden.

Je moet het nou niet zo voorstellen, dat wij Sophia om 20:00 in ons bed neerleggen, wachten dat zij in slaap valt en haar daar alleen achterlaten, want natuurlijk gaan wij, ouders, echt niet om 20:00 naar bed. Wij doen ook niet vrijen in het bed, als zij bij ons ligt. Nooit gedaan, vinden wij niet gepast.

’s Avonds valt Sophia meestal in onze armen in slaap met de laatste fles, vroeger aan de borst. Dan leggen wij haar in haar bedje en gaan wij gewoon door met onze avond beneden, met de baby-phone aan, zoals andere gezinnen.(Haar middagslaapje doet ze ook in haar eigen bedje.) Nu heeft Sophia al ook een eigen kamertje, als we naar bed gaan, laten we beiden kamerdeuren op een kier, zodat wij haar meteen kunnen horen, als zij wakker wordt. Zodra zij begint te jammeren, meestal rond een uur of twaalf, nemen wij haar bij ons in bed, en slapen wij gewoon lekker met zijn drieën verder tot de ochtend. Tot 07:18, dan wordt zij elke dag wakker.

Mijn man en ik vielen al altijd graag als lepeltje-lepeltje in slaap, nu als Sophia bij ons komt liggen ’s nachts, dan vallen we lepeltje-lepeltje-lepeltje in slaap. Gelukkig draaien ze al snel weg, meteen als ze in slaap zijn gevallen, anders zou ik het in het midden erg warm krijgen op den duur, denk ik zomaar.

Ons bed met zijn 180 cm is echt wel breed genoeg voor ons drieën.

Voor ons drieën! Maar niet voor ons tweeën!

Papa is vaak weg op zakenreis. Deze week zelfs vanaf maandag tot en met zaterdag, volgende week moet hij al op maandag ochtend vroeg in Bordeaux zijn, 500 km van ons vandaan, dus hij komt op zaterdag middag thuis en vertrekt weer op zondag avond voor drie nachten.

Als hij weg is, dan slapen wij, Sophia en ik, allebei wat slechter. Natuurlijk zijn wij al aan gewend, dat hij zo vaak weg is, maar toch went het ergens niet helemaal. Met zijn drieën passen wij gewoon beter in het bed, met zijn tweeën lijkt het echt te klein.

Het ritme blijft het zelfde, Sophia gaat rond 20:00 in haar eigen bedje, ik blijf beneden nog even, dan ga ik naar bed, val ik in slaap, als zij rond twaalf uur wakker is, neem ik haar naast me, ik blijf gewoon in het midden van het bed liggen, op mijn plekje, haar leg ik op haar plekje aan mijn rechterkant, wij vallen lepeltje-lepeltje in slaap, maar zodra wij in slaap gevallen zijn, lijkt het alsof ik niet meer mezelf ben, maar Papa ben geworden, want dan begin ik even onrustig draaien in bed, als hij dat altijd doet. En dan passen we met Sophia niet zo goed naast elkaar, want zij doet dat namelijk ook.

Ik schop of sla niet in mijn slaap (zij wel) maar blijf wel onrustig.

Ik weet dat het gewoon het gemis van Papa is, want zodra hij weer naast ons ligt, slapen we weer supergoed. Iedereen. Dan is het bed ook niet meer te klein.

Ik kan niet wachten, dat hij weer thuis is! Wij kunnen niet wachten, dat hij weer thuis is!

(Om dan nog niet eens te vermelden, dat de Predator in de kast gewoon meeverhuisd is en tegenwoordig lijkt hij ook niet te snappen, dat hij ’s nachts slapen moet, maar dat is weer een ander verhaal)

PS: nu hoor ik sorry te zeggen, dat ik zo zeur, hoor ik te vermelden, dat ik het even van me af moest schrijven, blah die blah.. maar dat doe ik niet.. ik schrijf blogs, jij leest het, of niet.. ;-)

Groetjes en liefs,

Katica