Op en moe...

Hoi dames,

Hb heeft de meubelen gered, jammer genoeg niet letterlijk (straks meer daarover).  Hij verstelde zijn zus gauw dat ik een mk heb gehad en de vitaminen nog even moest blijven slikken van de gyn.  Ze stelde verder geen vragen meer.  Gelukkig.
Een hele week logees gehad in de tuin.  Wat een gedoe.  Vier kinderen slapend in een tent.  Pfffff....  Wel leuk om te zien hoe Kylian zich amuseerde en mooi met de grote jongens ging slapen zonder tut.  
Dinsdag en woensdag heel veel regen gehad.  Dus binnen gebleven en spelletjes gespeeld, lekker gekookt en wat tv gekeken samen.  Kinderen liepen ook vaak door het huis om toch wat energie kwijt te kunnen.  Dus kamer van Kylian werd een stort, in de woonkamer alle kussens uit de zetel.  Pfffff...  Straks opruimen.  Tijdens het eten me toch wat geërgerd aan het gesmak en het gesmos van de drie oudsten.  Jongens, toch, 11 jaar, 10 jaar en 7 jaar nog etend met hun mond vol.  Benen onder hun zitvlak geplooid en stoel ver van tafel.  Dat vraagt voor 'kippen onder de tafel'.  
Donderdag beter weer.  Schoonzus nam eerst een douche.  Breekt ze toch de houder van de douchekop af.  Komt ze uit de badkamer en zegt:'Tja, jullie gaan toch de badkamer verbouwen, dus veel kwaad zal het niet kunnen zeker?'  Grrrrrrrrrr.... dat wil niet zeggen dat die nu al moet afgebroken worden. Iedereen aangekleed en klaargestoomd, gaan zwemmen in Zundert.  De kinderen hadden honger in het zwembad.  Ik dacht laat ik hen een zakje snoep kopen, dan kunnen we nog even blijven.  De zakjes snoep legde ik op tafel en ging zelf even naar het toilet.  Schoonzus had de pakjes proberen open te doen, maar dat lukte niet zo goed.  Zo gauw als ik een pakje opendeed en het neerlegde, vlogen de kinderen op het snoep en schrokten dit naar binnen. Graaiden ook in het zakje om een volledige hand vol snoepjes naar hun mond te brengen... zo onbeleefd.  En delen???  Daar leken zij niet van gehoord te hebben.  Ik moest zeggen dat hb waarschijnlijk ook nog wel een snoepje wou of hij had niets meer gehad.  Na het zwemmen dan maar een bakje friet gaan eten.  Dat viel dan wel weer mee.  Thuis gekomen zijn we dan nog even in de tuin geweest.  Kinderen voetballen en ook het onkruid aan de kippen geven.  Schade: een houten balk van het kot doormidden, niemand die iets komt zeggen, pas daarstraks gemerkt.  Vervolgens gaan geocachen.  Leuk, maar soms ook frustrerend, omdat de cach wel eens weg is.  Onderweg (wandeling van amper 2 km) werd er geduwd en getrokken naast een drukke steenweg.  Ook werd er gezaagd voor drinken en dat ze moe waren.  Dit tot mijn grote ergernis.  Mijn zoon, 3 jaar, liep gewoon flink door.  
Vrijdag naar de Kalmthoutse Heide geweest en ook gaan geocachen.  Daar de route van de Doodendraad gedaan.  En ik heb de cach gevonden.  Dat was wel leuk. Hb mee in zijn rolstoel, maar dat was harde labeur.  Echt niet fijn.  Daarna gaan rusten op een bankje.  Schoonzus haalt ditmaal snoep boven en de kinderen graaien weer wild in het potje.  Gek, weer geen reactie.  Vervolgens wil ik ze tracteren op een ijsje.  Ik stap uit de wagen, Hb ook.  De kinderen springen uit de wagen, maar schoonzus is nog niet daar.  Zonder iets te zeggen stormen drie kinderen het ijssalon binnen, zonder te wachten op schoonzus.  Raar.  Hb en ik hebben ze terug geroepen.  Wat een gedoe.  
Later op de dag maakt hb eten klaar.  Hij laat een keer de aardappelen in de schil.  De jongste van schoonzus kinderen begint te zeuren.  Grrrr.... Plots zijn ze dan vertrokken, tafel nog gedekt en het huis een puinhoop.  En ik maar denken aan de kleine mensje in mijn buik.  Niet te veel forceren, voorzichtig zijn, niet opwinden... moeilijk, hoor!  Het huis laat ik maar even voor wat het is en nu kruip ik lekker in bad.  RUST...

Groetjes,

een gefrustreerd Kaatje