Mental breakdown
Laat ik er mee beginnen dat ik een beetje gelogen heb tegen iedereen hier, mensen in mijn prive leven en zelfs tegen mezelf.
´Ja joh ik ben zwanger, nee ik denk er niet eens zoveel over na´
´nee joh, eerst de eerste echo maar even gezien hebben´
´kleertjes kopen? ben je mal, het duurt nog zoooooo lang allemaal'
'ach de dagen vliegen om!'
Uhu! Ja hoor Juul fijn dat je jezelf inmiddels al 2 en halve week zo voor de gek houdt maar ik trap er niet in!
Het verhaal waardoor ik mezelf tegenkwam en toch anders ben dan ik graag zou willen zijn:
Vriendlief stuurde een berichtje of ik een wijziging aan de belastingdienst al doorgeven had?
'uhm nee, maar heb net de digid code binnen dus hoop dat het nu gaat lukken al weet ik niet of ik er wat van snap, ik stuur je zo weer een berichtje sta nu bij de Albert Heyn'
Waarop vriendlief een half uur later belde dat ik het spul wel even naar de accountant kon brengen hij wist er al van.
Met mijn broekpijpen nog nat van die rot sneeuw, mijn humeur nog op een nulpunt omdat ik daarnet bij de Albert Heyn nergens kon parkeren omdat er overal, jawel, óveral rót sneeuw lag, en met mijn linker, tevens enige droge, voet stappend in een stuk kiwi , die vanmorgen vakkundig op die plaats was gelegd door H.idde, was ik allang blij dat ik thuis was en er niet meer uit hoefde. En hoezo gaat hij er meteen van uit dat ik onnozel ben?!
Even later kreeg ik het geweldige plan om de boel even te mailen naar het handige-ík-begrijp-de-belastingdienst-wél-mannetje.
Eerst even de digid code activeren..
voer nu uw gebruikersnaam en wachtwoord in.
Uhm.. was de gebruikersnaam nu mét uitroepteken erachter, of juist niet.?? En het wachtwoord? Met een puntje toch? Uhm.. ' Na verschillende pogingen werd ik geblokkeerd en kon het na 10 minuten nog eens weer proberen.
ALSOF IK HET DÁN WÉL WEET!!!!
Zo heb ik n drie kwartier van blokkade naar blokkade getikt, lichtelijk voelde ik dat ik t geestelijk een beetje kwijt raakte allemaal.
Ondertussen een berichtje van vriendlief 'heb je al gemaild?'
AAAAAAGHHHHH!!!!!!!
Waarop mijn nietsvermoedende lief een hysterisch viswijf aan te telefoon kreeg met een verhaal waar geen touw aan vast te knopen was, hier volgt ons gesprek:
'Met mij'
'Ik .... gek....hoofdletter....puntje...uitroepteken...ik wéét het niet meer, ..weer drie dagen wachten.. kan niet heksen... kan het niet zo vlug...niet nu meteen...ik weet het niet meeheeeeerrrrrr... uitroepteken..puntjes...kút belastingdiehieeehiiiieeeenst!!!'
'Doe nou eens rustig wat is er aan de hand?'
'Jij begrijpt er ook geen reet van!! Als of ik alles tegelijk kan! En bij de Albert Heyn kon ik ook al niet parkeren..!' (ondertussen hevig snikkend)
'Nee ik snap het inderdaad niet zo goed.. maar je hoeft niet boos tegen mij te doen..'
'Laat maar ik regel het zelf wel weer'
Waarop ik vriendlief verbouwereerd achterliet met een verbroken verbinding.
Ik liet alle tranen gaan die me de afgelopen weken dwarszitten.. 'ik ben zwahaaahaaanger, straks gaat het niet goed, straks is alles mis met de beeeheeebyyy en krijgt Hidde geen broertje of zusje, nooit misschiehiieeeen'
Kortom, ik was knap naar de klote.
Dit keer lag het niet aan de belastingdienst (heel vaak wél) maar aan het feit dat ik mezelf heerlijk voorbij ben gelopen en tegenover mezelf gedaan heb alsof er helemaal niets aan de hand is.
'Ja ik denk er elk moment aan!'
'Ja ik sta te snuffen aan de popperige baby kleertjes in de winkel'
'Ja ik ben doodsbang voor die echo!'
'Ja ik lig er 's nachts wakker van'
'Ja ik ben opgelucht dat m'n borsten zeer doen en dat ik telkens zo beroerd ben'
Ik wou dat deze week om was.. maandag naar de verloskundige en daar een afspraak maken voor een echo..
Ik wou dat dat anders om was.. wat heeft het voor zin bij haar te zitten als het toch mis is?
Ik durf niet blij te zijn, ik durf niet over de zwangerschap te praten, ik durf geen roze wolk te creeeren.
Ik wil alleen maar weten of er echt een kindje in mij groeit, of het hartje klopt.
Eigenlijk wil ik gewoon een hele harde knuffel en iemand die zegt dat het allemaal wel goed komt..
reacties (0)