Langer d´r uit dan d´r in

Is hij gewoon negen maanden. Bijna negen maanden heb ik hem in mijn buik mogen dragen, en nu meer dan negen maanden draag ik hem in mijn armen. We kennen elkaar dus al anderhalf jaar! Das al best lang vind ik. En wat is onze liefde gegroeid, al vanaf de dag dat ik mijn test deed voel ik dat ik van hem hou, maar elke dag wanneer ik zijn kamertje ´s morgens in kom voel ik dat het gevoel groter is geworden.

Ik heb het al eens eerder aangegeven , vooral als hij ziek is, dan voel ik me zó mama!

Gister was hij niet lekker fit, ik heb me laten vertellen dat het een griepje was, en heel de dag heb ik met hem rondjes gelopen door de kamer, hij snikkend in mama´s armen, ik kusjes geven op zijn warme voorhoofd. Hij knuffelde op schoot heerlijk tegen me aan zodat ik over zijn ruggetje kon aaien, wat werd hij er lekker rustig van.

Begrijp me niet verkeerd, ik wil niets liever dat een vrolijk en gezond mannetje. Maar dan wil hij niet op schoot, dan wil hij niet uitgebreid knuffelen, en kusjes op het voorhoofd? Dan ben ik mijn bril kwijt..

Samen hebben we er het beste van gemaakt gister, en stiekem, heel diep vanbinnen, genoot ik van dat handje op mijn schouder, dat kleine koppie tegen me aan.

En vandaag? 3x mijn bril kwijt , 1 bloempot gesneuveld , 4x achter hem aangerend omdat hij bijna ondersteboven ging in z'n loopkar , 2 plukken haar verloren.

Conclusie: Hij is weer helemaal beter!

Wat heb ik toch een wonder op de wereld gezet. Ik hou zoveel van hem, zélfs wanneer mijn bril zo scheef is dat mijn rechter wang beter ziet dan mijn rechter oog!