Mooie 1e echo!

Daar ben ik weer eens een keertje!
10 maart een cryo tp gehad (2e na de geboorte van D.) en deze Is blijven plakken!
25 maart een positieve bloedtest gehad en vandaag mochten we dan 'eindelijk' voor de 1e echo. Mijn lijf schreeuwt al 1.5 week aan alle kanten dat t goed zat, maar toch Is het weer spannend die 1e echo.
Vandaag dus naar het ETZ voor de echo. De arts liep 15 minuten uit maar voor ons gevoel duurde het eeuwen. In de wachtkamer voelde ik me behoorlijk ongemakkelijk. D. moest namelijk mee omdat we geen oppas konden regelen.
Ik weet dat ze ook via ICSI Is gekomen maar voor mensen die (nog) kinderloos zijn en daar zitten voor hun zoveelste behandeling kan het natuurlijk confronterend zijn dat wij daar 'alweer' zitten aangezien D. pas 11 maanden Is.
Eindelijk mochten we dan naar binnen. Eerst natuurlijk de formaliteiten en de vraag hoe ik me voelde.
Nou ja, ik zei dus 'super zwanger' dus t zou me tegenvallen als de echo slecht zou zijn. Maar ja, de ervaring heeft geleerd dat je lijf je ontzettend voor de gek kan houden als je iets heel graag wil.
Daarna eindelijk de (inwendige) echo. En voordat ze ingezoomd had, had ik het al gezien. Een klein frummeltje met een heel snel knipperend vlekje daarin! Ons emmietje was er dus echt en mijn lijf heeft me niet voor de gek gehouden!
Vanmiddag gelijk de verloskundige gebeld. Nu wachten totdat ze terugbellen om een afspraak te maken!

Ik ga lekker verder met me zwak, moe en misselijk te voelen. Alles weer voor ons 2e wondertje wat we hopelijk eind november in onze armen mogen gaan sluiten!