Wat een drukke week! Beide dames mochten deze week op bezoek bij het CB.
Eerst was afgelopen maandag Aimée aan de beurt (7 weken en 3 dagen oud). Ons bezoekje leverden de volgende cijfers op:
Gewicht: 3980 gr
Lengte: 55 cm
Hoofdomtrek: 36 cm
Al met al (nog steeds) een klein poppetje dus. De arts vond het niet heel erg bijzonder; blijkbaar is dit haar bouw dus niks aan de hand.
Nog een keer hebben we de voorkeurshouding van Aimée besproken en aangezien we er nu thuis meer op letten gaat het allemaal goed en zie je het wel een heel klein beetje, maar ach ... wie is nou wel helemaal symetrisch?
Aimée mag nog steeds om de 4 uur 135cc voeding, s'avonds mag de laatste voeding wat meer zijn. Mevrouw vind het namelijk nog steeds erg gezellig om mama s'nachts te zien dus wellicht dat ik vanavond maar 's ga proberen om er wat meer voeding in te krijgen. Een nachtje doorslapen lijkt me nu wel weer 's lekker!
Maar toen was het zover: haar eerste inentingen! Die arme kleine, ze vond die niet erg leuk. En mama trouwens ook niet! Maar het is weer voorbij ... voorlopig dan!
Woensdag 11 mei wordt ze trouwens geopereerd aan haar liesbreukje. Ze mag maar liefst 2 nachtjes in het ziekenhuis blijven slapen en daarmee mama dus ook. Ben erg benieuwd hoe dat allemaal gaat straks ...
En dan Noa ... mijn kleine deugniet! Als eerst het wegen en meten:
Gewicht: 11kg en 800 gr
Lengte: 79,8 cm
En ik kom er nu pas achter dat ze geen hoofdomtrek hebben gemeten, geen idee of ze dat vanaf deze leeftijd niet meer doen? Anyway, die hebben we dus niet!
Aangezien het zo heerlijk weer is, ging oma gezellig mee met Aimée. Oma had dus even haar handen vol terwijl ik nodig het een en ander moest bespreken over Noa. Onze kleine boedha kan namelijk blijven eten! Toen ik net was bevallen van Aimée heeft papa wat meer voor Noa gezorgd, wat dus resulteerde in s'ochtends als ontbijt bijv. maar liefst 3 (!) boterhammen 'ja maar ze bleef erom vragen'. Eh ja ... we moeten er dus nu op letten dat ze niet teveel binnenkrijgt en vooral geen tussendoortjes.
Verder is Noa ons lekker aan het testen. Het volgende spelletje is echt favoriet: hoe krijg ik mijn ouders gek? Nou, door om iets te vragen en het papa en/of mama te laten brengen of geven om dan vervolgens lekker nee te schudden, als ze vervolgens weglopen dan doe ik net alsof ik het weer wil. En ja hoor, de sukkels! Ze trappen er nog in ook!
Ja, we lijken wel gek. Alleen werkt het meer bij papa dan bij mama. Ik heb namelijk zoiets van: wil je het niet, goed ... dan krijg je het ook niet meer. Tja, dan is het spelletje niet leuk meer natuurlijk. Maar papa kan ze nog wel gek krijgen. Het schijnt erbij te horen.
Verder ligt ze voor met taal en praten. Het is niks nieuws en voor ons is het al vanzelfsprekend dat ze dat zo goed doet. En toch verbaast het me weer als ik andere ouders in de buurt hoor of kennissen die zich verbazen over onze kleine thee-tante. Die spontaan begint met liedjes zingen of naar haar zusje toe loopt en met uitgestrekte handjes zegt: kom maar. Als iets niet lukt heel verbaasd zegt: kan niet! En als ze naar buiten wil zegt: jas aan!!
Heel schattig is het ook als ze weer 's is gevallen en dan huilend zegt: uitkijken! Ja lieverd, je moet uitkijken *smelt*
Ach ja ... ze doet het eigenlijk dus gewoon heel goed en gelukkig zag het CB dat ook!
Mijn lieve kleine aapje
De 2 dames en hun limo ;-)
Lief!
Net uit het badje
Met papa's pet
Liefs,
Jolanda, Noa & Aimée
reacties (0)