Aimée CB met 1 mnd

Wat spannend: voor het eerst naar het CB! Na meten en wegen zijn dit de cijfers:

Gewicht: 3540 gr
Lengte: 53 cm
Hoofdomtrek: 36 cm

Het is en blijft een kleintje dus. De arts vond haar groei 'ok' maar het mag meer. Ze drinkt nu nog steeds flesjes van 100 per keer en heeft 6 voedingen per 24 uur. Nu gaan we haar laatste flesje voor de nacht verhogen naar 120 en dan zien we wel wat ze daarvan opdrinkt.

Haar oogje was al een tijdje aan het tranen en steeds vies en hiervoor hebben we een zalfje gekregen wat we 2 maal daags in haar oogje moeten doen. Het schijnt dat de traanbuis nog niet optimaal werkt.

Wat betreft haar voorkeurshouding: we moeten haar blijven stimuleren om haar nek goed te blijven trainen. Dat betekent dus vaak op haar buik neerleggen en als we merken dat ze haar hoofdje naar rechts heeft liggen tijdens het slapen, moeten we het naar links draaien. Heel frustrerend vind ik dat, het lijkt wel bijna een obsessie nu om maar steeds te kijken naar welke kant ze gedraaid ligt te slapen.

Maar toen ... de arts deed haar luiertje uit en merkte onderaan haar buik een bult op. Het was dat zij erover begon want mij (en ook Jack) was nog niks opgevallen. Ze drukte er een paar keer op, toen verdween het maar later kwam het weer omhoog. Conclusie: waarschijnlijk een liesbreuk.
De arts zei dat ze daar aan geopereerd zou moeten worden. Huh? Operatie? Ze is net geboren! Aimée lag op de tafel te huilen en bij mij kwamen ook de tranen. Het idee om in zo'n kleintje te gaan snijden ... dat beeld wil ik echt niet voor me zien, ze is 4 weken oud!

Na het bezoek aan het CB ging ik door naar de huisarts. Daar had ik sowieso al een afspraak staan vanwege haar oogje maar nu kreeg ik ook nog 's een brief mee van het CB voor de eventuele liesbreuk.

De huisarts schreef zalf voor haar oogje voor en bekeek haar buikje. Ook zij dacht aan een liesbreuk. Ze dacht niet dat Aimée er momenteel last/pijn van zou hebben. Nou ... wie weet heeft ze dat dus wel. Proberen wij haar te sussen als ze huilt en ondertussen heeft ze misschien wel pijn. De huisarts had een verwijsbrief gemaakt en eenmaal thuisgekomen heb ik meteen gebeld. Ze kan maar beter zo snel mogelijk gezien worden en mocht het dan toch een liesbreuk zijn dan is het het beste dat ze er zo snel mogelijk aan geholpen wordt. Maar ze is nog zo klein! Ze zou een nachtje moeten blijven ... Maar ik blijf erbij! Ik heb met Noa dit niet gedaan en no way dat het me weer gaat gebeuren. Als Aimée in het ziekenhuis is, ben ik daarbij. Of het nou dag of nacht is, ik ga niet weg zonder mn meisje.

Hopelijk is het geen breuk maar die kans acht ik klein nadat nu 2 artsen haar gezien hebben. Wellicht dat er mensen denken: ach, dat is niks bijzonders. Maar voor mij is dat het wel! Zo'n klein meisje op een operatietafel, het hoort gewoon niet, waarvoor het dan ook mag zijn.

Maar goed, het bezoek zit er weer op. Hopelijk volgende keer heb ik alleen maar goed nieuws. Het gaat ook wel goed met haar hoor, begrijp me niet verkeerd, maar iedere ouder wil toch het liefst alleen maar mooie cijfers en lof over zn kind. Ach ... ik ben sowieso trots op mn mooie meid!

To be continued ...