Operatie liesbreuk Aimée

We zijn ondertussen ruim een week verder, maar op maandag 2e Paasdag is Aimée geopereerd aan een liesbreuk.

Eigenlijk zou Aimée op woensdag 11 mei worden geopereerd, maar aangezien ze zo aan het huilen was en de bult na wegdrukken meteen weer kwam opzetten, is Jack op zondag 1e Paasdag in de avond met haar naar het Juliana Kinderziekenhuis gereden. Terwijl ik thuis was met Noa heeft hij me steeds op de hoogte gehouden. Omstreeks 22.00 uur die avond belde hij me met het nieuws dat ze haar op 2e Paasdag zouden gaan opereren. In het ziekenhuis vonden ze Aimée ook erg onrustig en huilerig. Er was een echo gemaakt om te kijken of de liesbreuk beklemd was geraakt, maar dit was niet het geval. Desondanks vonden ze het toch beter haar eerder te opereren.

Dus die avond heb ik meteen een tas voor Aimée en mezelf ingepakt. Jack kwam rond 23.00 uur mij en Noa ophalen en we reden naar het ziekenhuis. Gek genoeg vond Noa het helemaal niet zo erg om een nachtelijk uitje te maken. Mevrouw zat vrolijk babbelend in de auto en toen ik vroeg: ben je moe Noa? wil je slapen? Zat ze maar: nee, nee shapen nee. Gelukkig maar, haha gekke meid!

Eenmaal aangekomen werd ik naar de afdeling gebracht en gingen Jack en Noa naar huis. De volgende ochtend werd duidelijk dat Aimée omstreeks 10.30 uur naar de OK zou worden gebracht. Voor die tijd werd er op haar polsen en op één enkeltje een verdovende creme aangebracht. Dit zodat de anesthesist zou kunnen kiezen waar het infuus in te brengen.
Aangezien Aimée 6 uur voor de operatie niks meer mocht drinken, werd ze in de loop van de ochtend wel erg onrustig; huilen, huilen en nog eens huilen. Tja, ook niet zo gek als je al sinds 04.00 uur geen voeding meer hebt gehad. De arme schat!
Een verpleegster had het idee haar in te bakeren, iets wat wij nog niet eerder bij haar hadden gedaan. Maar het hielp wel, ze werd er rustiger van. Er werd mij gevraagd of ik een gedragen tshirt kon geven en dat werd om haar hoofdje gelegd. Op haar speen werd een zoet spulletje gedaan en dat scheen ze wel lekker te vinden. Gek om haar zo te zien liggen. Ze viel in ieder geval nog wel even lekker in slaap.

Niet lang daarna was het zover en gingen we naar beneden. Ik mocht mee tot aan de OK en moest nog een paar keer bevestigen dat links de liesbreuk zat. Toen ik daar zo stond en mijn meisje zag liggen, keek ik naar de artsen en dacht: mijn kostbaarste bezit ligt nu in jullie handen! Maar lang wilde ik daar niet bij stilstaan, ik gaf haar een kus en ging terug naar de afdeling. Omdat ik geen zin had om maar te wachten op de kamer ben ik gaan douchen. Toen ik klaar was, mochten we haar alweer halen! Heerlijk, het was heel snel gegaan en hoorde dat het goed was.

Toen we haar ophaalden was ze duidelijk nog helemaal van de wereld. Het fijne was ook dat het leek alsof ze al die tijd had geslapen. Ze lag nog steeds met mijn tshirt om haar hoofdje gewikkeld op haar zij onder de dekentjes. Ik ben blij dat ik verder niks heb gezien, ik zou het slecht getrokken hebben, maar zo had ik er wel een goed gevoel over.

Die hele dag was ze erg veel aan het slapen, iets wat ze dus thuis amper doet. We hebben nog één nacht moeten blijven en daarna mochten we lekker weer naar huis. Fijn dat het zo voorspoedig is gelopen allemaal!

Het enige wat de arts nog wel zag tijdens de operatie was dat haar linker eierstok er plat/uitgerekt uitzag (ipv rond). Volgens de arts was het niet iets wat 'vers' was maar kan het bijv. zijn dat er een cyste in de eierstok heeft gezeten wat is geknapt of het kan zijn dat de eierstok eerder in de liesbreuk terecht is gekomen. Naar aanleiding hiervan wilden ze haar toch nog graag terugzien en een echo maken.

Afgelopen dinsdag zijn we daarvoor weer terug gegaan naar het ziekenhuis. Alleen was de echo geen succes, door het litteken van de liesbreuk kon de eierstok niet goed worden gezien. Met de arts is nu besproken dat er nog een echo wordt gemaakt als ze 1 jaar is, dan is ze wat meer gegroeid en is het wat makkelijker om het te zien.

Haar rechter eierstok ziet er goed uit, dus onvruchtbaar is ze niet. Het is ook helemaal niet zeker of haar linker eierstok wel of niet functioneert. Dat zou een echo moeten uitwijzen, in ieder geval is er volgens de arts geen reden tot zorgen, alleen willen ze het wel in de gaten houden.
Ik hoop dat we voorlopig even vrij zijn van ziekenhuisbezoeken, want daar hoor je toch niet te zijn met een kleintje. 

Momenteel is Aimée wat wisselvallig, soms heel erg huilerig (tot krijsen toe) en dan is ze de vrolijkheid zelve. Ze kan heerlijk lachen, ik zie het altijd eerst aan haar oogjes die beginnen te stralen. Ook kan ze al heerlijk brabbelen en vandaag toen mama besloot maar weer eens te gaan oefenen en haar op haar buikje legde, steunde ze zomaar op haar armpjes en tilde ze haar hoofdje op! Ze lag heerlijk om zich heen te kijken hihi. Jeetje wat voel je je dan weer trots, weer een mijlpaal behaald!

Ondanks wat kleine opstartprobleempjes gaat het dus hartstikke goed met haar!

Liefs,
Jolanda & Aimée