Samen op vakantie

Vakantie is iets wat ik niet vaak heb gedaan, ik ging vroeger wel met mijn ouders naar de camping maar niet naar het buitenland. Op latere leeftijd ben ik wel een aantal keer alleen op vakantie geweest naar het buitenland. Ik heb er eigenlijk altijd maar weinig waarde aan gehecht, als ik een jaar niet op vakantie ging was dat ook prima. Nu ik Kayden heb vind ik dat anders, ik vind het belangrijk dat hij op vakantie gaat. 

Vroeger met mijn ouders maakten we nooit verre reizen, we bleven in Nederland of gingen naar Duitsland of België. Heerlijk vond ik het op de camping, vriendjes maken en de tijd van mijn leven als we bij het animatieteam van de camping gingen kijken. Ik heb fijne herinneringen aan de camping.

Ik vind het voor Kayden ook belangrijk, ik wil hem ook deze fijne herinneringen geven. En vooral nu, omdat ik niet meer samen ben met zijn vader heb ik al het idee dat ik hem veel ontneem. Een paar weken geleden stond ik op het punt om onze vakantie te boeken, maar heb de website toch maar weer afgesloten. Ik.. alleen op vakantie met Kayden... nee, liever niet. Maar waarom niet? Angst om alleen te zijn? Angst dat het geen leuke vakantie wordt? Angst dat ik het allemaal niet kan? 

JA, ik vind het ontzettend spannend... Maar dit betekend niet gelijk dat ik ik het dan niet hoef te doen. Een dag later heb ik de website opnieuw bezocht en heb ik een chalet geboekt voor 4 nachten in Brabant. We gaan het gewoon doen, en als het niet bevalt, dan doen we het gewoon niet weer. 

Soms moet je gewoon iets doen ondanks dat je het spannend vind. Soms krijg je er spijt van maar vaak krijg je er ook een boost zelfvertrouwen voor terug. Ik kijk niet op tegen de vakantie maar vind het wel spannend. Wat er ook gebeurd ik weet dat ik ten alle tijden de auto kan pakken en terug kan rijden naar huis. Ondanks mijn angststoornis probeer ik het wel, dus mijn vakantie zal hoe dan ook geslaagd zijn.