Tuig

Het is tot zover aardig gelukt. Althans, afgaande op commentaar van buitenaf denk ik dat in ieder geval Jay, Phoebe en Ize tot nu toe opgevoed door het leven gaan. Toegegeven, ze laten het niet altijd blijken en thuis is het soms lastig om gehoord te worden boven al het gekwebbel, gegiechel, onderling gekif, melige buien, uitbarstingen van frustratie en luidkeels gebrabbel uit (en met 'soms' bedoel ik dagelijks), maar blijkbaar dringt er toch het nodige door om sociaal goed te functioneren.


*PHEW*


Toen kwam Sem. Onze heerlijke, vrolijke, ondernemende rauwdouwer. Als 3 maand oude druktemaker in de box vermoedde ik het al. Als 9 maand oude kruipende baby werden de eerste vermoedens voorzichtig aan bevestigd. En nu als lopende dreumes is het overduidelijk. Over 10 maanden hebben we officieel een VOP in huis.  


Er was mij al weleens over verteld door ouders van dat soort kinderen. Van die Vliegensvlugge Ondernemende Peutertjes die je kwijt bent zodra je je kont keert. En dan knikte ik heel begripvol omdat ik het begreep want ook ik was weleens mijn peutertje kwijtgeraakt in de supermarkt toen ik mijn aandacht even niet op kindlief gericht had...              







                                            



Enfin, toen Sem pas geboren was kreeg ik van mijn lieve vriendin een volle tas met jongenskleding waar haar zoontje uit was gegroeid. Bij het uitpakken viel er een soort touwwerk uit de tas. In eerste instantie dacht ik dat ze de gordel van een eetstoel of iets meegewassen had en deze per ongeluk in de tas was beland, maar het bleek een tuigje te zijn.


Ik schoot ervan in de lach. Ik heb drie kinderen die in totaal drie jaar schelen zonder tuigje hun eerste jaren doorgeloodst, een tuigje ga ik niet nodig hebben. Dus niet lang daarna heb ook ik het tuigje in een kledingpakket weggegeven.


En nu heb ik daar spijt van. Sem luistert, voor zover een 14 maanden oude dreumes luistert, daar ligt het niet aan. De ene keer gehoorzaamt hij, de andere keer probeert hij uit. Precies zoals het hoort. Daarin verschilt hij ook niet van zijn broer en zussen. Het verschil zit hem in zijn snelheid, lichaamsgrootte, lef, kracht en behendigheid. Hij heeft wat datbetreft alles mee. Of tegen, het is maar net hoe je het bekijkt. Want waar zijn broer en zussen touwloos en in vrijheid de ongeschreven regels van het leven buitenshuis hebben aangeleerd, ga ik voor Sem toch echt een tuigje aanschaffen als dit zo doorgaat.


Binnenshuis ben ik er (meestal) net op tijd bij, maar binnen rijden geen auto's. Als ik nu in huis al weleens misgrijp, zal dat buiten de deur ook gebeuren en hij zit pas in de beginfase van zijne dreumesheid. Gezien de huidige gang van zaken ben ik niet bereid Sem zijn peuterpotentie onaangelijnd te laten ontdekken.                            



















































































975 x gelezen, 0

reacties (0)


  • Mamavanpearsje

    Wat een heerlijke blog! Onze drie kids zijn precies zoals jullie eerste drie, voorzichtig, behoedzaam en niet al te ondernemend. Ik herken het dus totaal niet!

  • shrimp

    Ja dit is onze nr drie. Ik noem hem voor de grap sloopkogel of gabenator ( variant op naam) Hij is de eerste bij wie de traphekjes dicht MOETEN. als hij uit bed komt de deur naar de bad en studeerkamer dicht..dit gaat de eerste zijn voor wie de deurklinken omhoog moeten. Binnen 3 sec is de prullenbak leeg, kattenvoer gemengd met water, kattenbak geleegd, ( dit allemaal achter deuren) wasmachine aangezet ( nu weet ik pas hoe de childlock werkt en ook die krijgt hij eraf 17 mnd) hij MOET vast in zn kinderstoel, stoelen MOETEN aangeschoven anders zit hij op tafel. Alles weg van de rand van het aanrecht, tassen dicht, wcdeur dicht etc etc etc hahaha. Mn schoonmoeder vindt hem zwaar vermoeiend. Tis wel echt een gezelligheids dier en knuffelkont. Een onmisbare ( niet te missen xd)lid van de familie.

  • MemLB

    Totdat ze door krijgen dat je gerust een stoel kunt verschuiven of wat dan ook onder de deur en zo alsnog de deur open kunt krijgen ;). Of als de oudste vergeet het traphekje dicht te doen, je er ook op kunt gaan staan en heen en weer 'schommelen'.

  • Ize

    Oh breek me de bek niet open. Sem heeft door dat alles wat te verschuiven is ook als opstapje te gebruiken is. Zo kom je op het dressoir, via de eetstoel (die hij onder de tafel vandaan schuift) op het dienblad van de kinderstoel, op het dressoir, kan je kastdeurtjes openwringen en in de kast klimmen, hoger in het traphekje gaan hangen. En het gaat hem een dezer dagen lukken eroverheen te klimmen, ik heb de box weg moeten ruimen omdat hij de spijlen gebruikte om te klimmen en hij doet nu hetzelfde bij het traphekje .

    Nu we toch bezig zijn... hoe hebben jullie dat gedaan met het bedje? Sem slaapt nu nog in een ledikant, maar verwacht dat hij daar binnen niet al te lange tijd ook uitklimt. Alleen is hij nu echt nog te jong voor een peuterbed. Geen schijn van kans dat hij in bed zou blijven liggen.

  • MemLB

    Met haar bedje hebben we nooit echt problemen gehad. Haar bed was (en is) voor haar naast slapen ook een rustmoment en een plek om te ontprikkelen.

  • Ize

    Dat klinkt hoopvol! Hij slaapt namelijk niet altijd in zn bedje maar wil er dan ook niet uit en ligt te kletsen & prutsen. Het is alleen als hij er wél uitwil..

  • piep10

    Hahaha...zo herkenbaar. Hier nummer twee...wordt ook al vanaf haar eerste maanden sloopkogel (soms juffrouw Bulstronk) genoemd. Wil alles ontdekken en doet alles hard en lomp. Nu 18 maanden en als ze op blote voeten door het huis loopt hoor je serieus gestamp. Alles moet open/leeggehaald/beklommen etc worden. Zit dus ook vastgesnoerd in de kinderstoel en neem wanneer we ergens heen gaan extra tuigje mee om haar ook daar veilig in een stoel te kunnen zetten. Ze ziet gewoon geen gevaar.

  • MemLB

    Herkenbaar :). Ik was ook geen voorstander van tuigjes totdat onze jongste dochter geboren was. Ik hoefde mijn hoofd maar om te draaien en ze was weg. Klimmen kon ze ook als de beste, op voorwerpen waarvan ik tot daarvoor nog niet wist dat die ook bedoeld waren om op te klimmen ;). Als ik haar riep kwam ze wel terug (meestal), maar die paar seconden tussen doorhebben dat ze weg liep en haar roepen konden soms al gevaarlijke situaties opleveren. Oftewel, zij heeft ook een aantal keren een tuigje om gehad. Een buggy vond ze niet altijd even leuk en soms was het toch echt te gevaarlijk om haar los te laten lopen, dus het tuigje was ideaal. En zij had er zelf helemaal geen problemen mee, het was een stuk leuker dan verplicht in een buggy te moeten zitten.

  • Ize

    Ja dit dus. Welk tuigje had je? Ik zag gewone tuigjes, polsbandjes en hele leuke 'rugzakjes'. Zo'n rugzakje lijkt me wel leuk. Valt misschien ook eventueel te verzwaren... nee grapje .

  • shrimp

    Anker

  • MemLB

    Wij hadden een heel ouderwets tuigje, wat nog van mijn schoonouders was geweest. Het tuigje zelf vond ik niets, maar je kon het haakje eraf halen en dat bevestigde ik dan aan een lusje van de broek ofzo. Het tuigje zelf was overigens wel handig om haar in de kinderstoel te houden tijdens het eten. Als ze niet vast zat kroop ze bijna altijd op de tafel.

  • Ize

    Een anker...

    Ok, zo'n ouderwets tuigje was dus exact wat ik heb doorgegeven. Nou ja, even rondkijken maar naar een geschikt iets. Sem blijft ook niet zitten in de kinderstoel als ik hem niet vastmaak (lees: vastPIN). Kind wurmt zich overal uit, tussendoor, overheen, onderlangs