Rust in de tent
Na een nachtje rust is het gelukt om de valse start van de bevalling een beetje van me af te zetten. Twee slapeloze en wee-gevulde nachten verder heb ik vannacht (en vanmiddag) zowaar aardig kunnen slapen! Dat beetje rust heeft me weer redelijk in de 'we zien wel' mode gebracht.
Ons mooie gezinnetje is hierna compleet is en om nou strontsjacherijnig de laatste bevalling in te gaan... dat wil ik niet. Het mag dan een pittige zwangerschap zijn en misschien ook wel afgesloten worden met een pittige bevalling, maar het is wel voor het laatst. Ik wil er graag zo rustig en positief mogelijk ingaan, want het blijft een waanzinnige ervaring om (weer) moeder te mogen worden.
Bovendien sla ik mezelf dadelijk voor m'n kop als ik na de bevalling terugkijk op (verloren) tijd gevuld met frustratie in plaats van herinneringen aan m'n buik die opeens van rechts naar links schuift of de leuke spanning die ik voel als de vraag of we er een zoon of dochter bij krijgen voor de zoveelste keer door m'n hoofd schiet. Ook weten we nog steeeeeeeds geen jongensnaam. Voor een meisje zijn we er inmiddels uit, maar voor een jongen staan er nog (teveel) opties open...
Dus dat de bevalling nog niet heeft doorgezet heeft misschien ook wel zo z'n goeie kanten :-P.
reacties (0)