Toos wee-loos

Zoals met zoveel dingen is het ook in het geval van weëen die niet doorzetten 't één om erover te lezen en 't ander om er middenin te zitten. In de loop van de tijd passeerde weleens een blog over iemand die er last van had en dan dacht ik bij mezelf; "Ach, zo'n ramp zijn die eerste weëen niet. Je zit tegen het einde en je zult zien dat je binnen een paar dagen bent bevallen. Het valt allemaal wel mee." Met andere woorden: zal best vervelend zijn, maar zeur niet zo.

Gisterenavond rond een uur of 21:30 begon het feest. Eerst zwakke weëen die ook niet lang genoeg aanhielden, maar na een lange douche zette het om in weëen om de 3-4 minuten. De weëen waren onprettig genoeg om niet van te kunnen slapen, maar verder goed te doen alleen werden ze niet erger naarmate de uren verstreken. Ergens in de loop van de ochtend is het me toch gelukt om in slaap te vallen. Niet voor lang, want voordat de wekker van m'n man afging werd ik alweer gewekt door een wee. En dat was het. Zomaar ineens (op een wee-tje hier en daar na) is het echte werk zo goed als opgehouden.

En ik moet zeggen: HOE FRUSTREREND!! Dit is echt niet leuk meer (lees: sorry aan alle dames van wie ik dacht dat je zat te miepen). Buiten de teleurstelling om is het zowel fysiek als mentaal ronduit vermoeiend.

Vandaag al enkele keren wezen wandelen, wat erg ongemakkelijk is omdat het blijft rommelen en de voorweëen wel gewoon aanhouden. Uiteraard ook zo snugger geweest andermans ervaringen (aandachtiger) erop na te pluizen. Dit heeft niet hoopgevend gewerkt...

Maar ja, het is niet anders. Hopenlijk heb ik het een beetje van me afgeschreven en kan ik overgaan op de orde van de dag als afleiding. De kleine komt toch wanneer hij/zij komt, daar heb ik verder weinig over te zeggen. Afwachten dus.