Bevalling Ize

Dinsdagmiddag, 40.4 weken zwanger en de derde week in het teken van rommelen, krampen, voor- en loze-weëen. Ineens bedacht ik me dat de bevalling misschien helemaal niet eens spontaan op gang zou komen deze keer. Misschien zat ik wel te wachten op iets wat helemaal niet komen zou. M'n lijf heeft veel gedaan deze zwangerschap, maar meewerken...

Zoals iedere avond de afgelopen weken namen het gerommel en de krampen toe naarmate de avond vorderde. Tegen een uur of 23:30 zette het gerommel weer om in weëen. Weëen van om de 8-10 minuten (ook die kende we al), alleen dit keer wel behoorlijk wat feller dan in de voorgaande weken... hmmm. Heel stiekempjes kwam er weer wat hoop naar boven.

Die hoop werd al snel blijdschap met-een-grimas-tijdens-de-weëen toen ik even na 00:00 met behulp van een leuke contraction app op de ipad weëen om de 2-3 minuten begon te timen. Zo! Dat ging ineens rap. Gezien (het gebrek aan) de gebeurtenissen de afgelopen weken was ik eerst van plan op z'n vroegst pas rond een uur of 02:00 de verloskamers te bellen, maar heb na een uurtje goede, pijnlijke weëen toch maar alvast gebeld. Uitgelegd hoe & wat en we mochten komen. Ouders uit hun bed gebeld om de kids op te vangen en iets voor 02:00 waren we in het ziekenhuis.

Eerst een half uurtje ctg gehad waaruit mooie sterke weëen bleken. Wel fijn, maar ook dat heb ik eerder gehoord. Die weëen zijn wel leuk (ok, dat lieg ik), maar ik wil ontsluiting! En jawel, toen de gynaecoloog kwam toucheren bleek ik wel 3, bíjna 4 hele centimeters ontsluiting te hebben. Tjongejongejonge.

Ze stelde voor m'n vliezen te breken en het vanaf daar verder aan te kijken. Prima, als er maar vordering in zou komen. Vliezen gebroken, morfineprik gevraagd tegen de pijn en afwachten dan maar. Tegen de tijd dat de verloskundige aankwam met de pijnstilling waren de weëen al flink heftig geworden en tegen de tijd dat ik de werking een beetje begon te merken had het niet veel effect meer. Ik zat niet alleen volop in hevige weëen, ik voelde ook al persdrang. Nog geen persweëen (van die ik-klap-dubbel-weëen), maar wel drang om te persen tijdens een wee.

De verloskundige haalde daarop de gynaecoloog en ik bleek binnen een half uur tijd van 3-4 naar 7-8 cm gegaan te zijn. Aha. De gynaecoloog heeft vervolgens tijdens een paar weëen de rand van m'n baarmoeder weggemasseerd (aaaaaaaaaauuuuuuuuuuuuuuwwwwwwwww) omdat de kleine erachter bleef hangen. En na op duidelijke toon te zijn toegesproken door de gyn dat ik nu toch echt met m'n heupen recht moest gaan liggen en proberen de weëen weg te puffen ipv overal heen te kronkelen om de pijn te proberen te ontlopen is het gelukt om een wee of 2/3 voornamelijk te puffen en zo stil mogelijk te blijven liggen. En dat hielp!

Al snel voelde ik het brandgevoel opkomen en drie persweeen later werd ons kindje geboren! Al met al een bevalling van 4 uur gehad en alles is goed gegaan :-). 

Een van de leukste momenten daarna was dat de kleine al eventjes op m'n buik lag en de verloskundige op een gegeven moment keek of het een jongen of meid was. Noch mijn man noch ik had daaraan gedacht haha. Pas daarna kwam het besef dat we een prachtige dochter rijker zijn; Ize.

Oh en mocht je het je afvragen: nee, ze is niet naar mij vernoemd. Mijn profielnaam is een (hele gave hihi) schuilnaam.