Het was de goden verzoeken...

Waarom heb ik dat dan ook gedaan? Ik ben 33 jaar; hoor beter te weten dan zwart op wit te zetten dat het allemaal wel weer gaat wanneer het allemaal wel weer gaat.

Allereerst is met uk wel alles goed gelukkig. Gisteren de groeiecho gehad, meneer of mevrouw ligt 1 week voor op schema en trekt zich he-le-maal niets aan van mama's fysieke aftakeling. Precies zoals het hoort haha! De rest van het gezin daarentegen... is ziek. Ziek-ziek, zeg maar.

De kinderen, die normaal zelden ziek-ziek zijn, zijn nu allebei al bijna twee weken (!) bezig. Jay doet het op z'n gemak, is overdag hangerig en aanhankelijk. Hij heeft dan alleen wat verhoging. Wat later, zodra het daglicht plaatsmaakt voor de avondgloed, laten we de tenperatuurknop van de kachel nog even met rust. We zetten Jay gewoon tussen ons in op de bank.

Ook Phoebe is ziek-ziek, we zijn zelfs met mevrouw naar de huisartsenpost geweest omdat ze 39 graden koorts bleef houden, het steeg noch zakte. Arme kind hoest zich nog een gat in d'r ledikantje.

Ook hebben ze beiden ontstoken oogjes. Jay snapt het wel dat we een antibiotica zalfje in z'n oogjes moeten doen. Hij vind het niet leuk, maar accepteert het en laat het toe. Phoebe niet, die vecht ertegen en dat is best sneu om haar zo te zien. Zo kende ik m'n meisje nog niet.

In de tussentijd is het ze gelukt. Papa en mama zijn ook ziek. Allebei tegelijkertijd. Terwijl er thuis net bergen werk (verbouwing) klaar stonden en we met twee zieke, aanhankelijke kinderen zitten (en dus volop dag- en nachtdiensten draaien).

Maar toch... Ligt het nou aan mijn omgeving of lijkt iedereen er meer en langer last van te hebben deze periode? Normaal zijn de mensen in mijn (toegegeven: bescheiden) wereld niet zo massaal, laat staan láng ziek en nu achter elkaar door. Bij jullie ook of niet?

Enfin, het gaat dus weer lekker hier, not. De afgelopen controles bij de gyn ook beide keren weer afgevallen ipv aangekomen, waardoor ik toch weer een beetje in de stress schoot (zit inmiddels wel in het 3e trimester, de kilo's horen er nu aan te vliegen). Maar, na de goeie echo van gisteren kan ik het wel aardig loslaten. Ik kan er toch niks aan doen, wordt goed in de gaten gehouden, serieus genomen als ik m'n twijfels & zorgen uit en dat is alles waar deze mama watbetreft uk invloed op uit kan oefenen. De rest is aan moeder natuur. En ik hoop van harte dat die me de laatste weken van m'n zwangerschap wat gunstiger gestemd gaat zijn.