Een sadistische aangelegenheid

Als je eenmaal zwanger bent geraakt, ben je bezig met het voortbestaan van de mensheid. Geen lullig opdrachtje lijkt me zo. Nu is het vrij normaal dat je bij een grote taak ook goed gemotiveerd wordt, om ervoor te zorgen dat de taak zo probleemloos mogelijk wordt volbracht, toch..?

Het is gelukt, je bent in verwachting! Hartstikke leuk. Ook belangrijk dat je vanaf nu die goede voornemens niet langer uitstelt tot oud en nieuw. Verstandig eten, bepaalde verslavingen laten en je omgeving warm, veilig & welkom maken voor je kleintje. Maar niet lang na de heugelijke uitslag krijg je te kampen met misselijkheid, vermoeidheid, duizeligheid en/of hormonale uitbarstingen. Géén van allen bevorderlijk voor goed gedrag...

Terwijl jij bezig bent een nieuw leven te creëeren, die zich het beste ontplopt in een liefdevolle familie- en vriendenkring, doet de natuur z'n best ervoor te zorgen dat jij diezelfde kring zoveel mogelijk afstoot. Zonder waarschuwing kroont moeder natuur je tot koningin Venijn en geeft je het vermogen met tranen van vertedering naar een interview met Balkenende te kijken want hij 'kijkt zo lief'.

Gelukkig blijken de meeste mensen in eigen kring zowel vergevingsgezind als verbazingwekkend achterdochtig. Niet alleen dikke knuffels, ook de 'ik wíst het!' en 'ik dacht het al!-s vliegen je ineens om de oren. Een rustigere periode breekt aan.

Dat is maar goed ook, want zwangerschap schijnt topsport te zijn. En bij topsport zijn voldoende rust, een goede conditie & ademhaling van essentieel belang. Maar eenmaal bekomen van de eerste twee termijnen is er geen nier, maag of long meer op de juiste plek te bekennen. Niks conditie, om het over het zuurstofgehalte maar niet te hebben. Je hebt ongeveer genoeg energie om van de bank naar bed te komen zonder moe te worden, mits je geen trap op hoeft. Weer zo'n tegenstrijdigheid.

Maar, eerlijk is eerlijk, er komt een einde aan. En wat voor één. Moeder natuur heeft een beetje last van sadistische neigingen, meer zeg ik niet.

En dan is frummel(ina) er. Zonder meer.

De zorg voor zo'n teer, nieuw leven is intens. Intense zorg wordt professioneel geleverd door kundige mensen. Hopen we. Wakkere, nuchtere, goed opgeleide en goed betaalde mensen. En toch mag jij eraan beginnen in krakkemikkige staat, helemaal 'high' van liefde en vermoeidheid.

Omdat baby's tandloos geboren worden, moest de natuur ook iets verzinnen op het hele eten gebeuren. Vroeger hadden ze tenslotte nog geen Nutrilon in de supermarkt. Van alle oplossingen die er hadden kunnen komen, werd wederom een bij uitstek gevoelige plek van het vrouwelijk lichaam uitgekozen. Alsof je lijf niet wat beters te doen heeft na het 'uitdrijven' van een nieuw leven, wordt je gelijk weer blootgesteld aan geweld.

Het lijkt me toch van groot belang voor ons voortbestaan dat borstvoeding gelijk al een prettige ervaring is gezien de staat waarin je verkeerd als je net bevallen bent. Het is niet alsof je dan superveel kan hebben. Maar nee; kloven, stuwing, blaren, ontstekingen...

Eigenlijk wordt je vanaf het begin af aan op vrij grove wijze tegengewerkt door de natuur zelf. Er is maar één luttele drijfveer voor vrouwen zodat ze het (meerdere malen) wíllen.

Oerdrift.

Niet iets leuks als een reis rond de wereld na afloop of een leuke cruise... Geen leuke bonus of een belastingvoordeeltje met minimaal drie nullen, of een lekker luchtje, anders een doosje merci desnoods, zelfs geeneens een cadeaubon twv €10,-!

Nope. Enkel oerdrift.

Pff. Ik vind het allemaal even logisch als een pak slaag krijgen omdat je je diploma hebt gehaald.