Best lastig

'hij draait vast wel bij als je moeder wordt en hij opa' hebben veel mensen tegen me gezegd. Niet dus.

Bovenstaande zin gaat over mijn vader. Onze verstandhouding is op z'n zachtst gezegd niet goed (en als je het naar waarheid zegt: rampzalig) Normaal spuit ik niet veel bagger via een blog, maar het is iets waar ik, zeker nu het einde in zicht komt, enorm mee zit.

Drie jaar geleden is mijn moeder overleden. Ze had borstkanker en aan de ziekte was niets meer te doen. Binnen een jaar was ze weg. En met haar ook mijn vader. Hij riep twee maanden lang dat hij niet alleen kon zijn, ging vervolgens internet op en zocht op een van de vele datingsites een nieuwe vrouw uit.

Toen begon het gedonder pas echt. Er was haast. Hij wilde trouwen en het liefst zo snel mogelijk. Toen mijn zusje en ik bezwaar maakten, werd hij boos, maakte ruzie en dreef zijn zin door. Iets meer dan een jaar na het overlijden van m'n moeder was mijn vader weer een getrouwd man.

Het contact tussen m'n vader en mij is nooit meer hetzelfde geweest. Ook niet toen ik - na twee miskramen - zwanger raakte. 'onhandig, dat je nu net moet bevallen als ik vakantie heb', zei hij toen ik m'n zwangerschap aankondigde.

Inmiddels loop ik op alledag. Over 5 dagen is de uitgerekende datum. Mijn vader zit inmiddels al 2 weken in Canada. Vakantie vieren met z'n vrouw en z'n stiefdochter. Tot de uitgerekende datum. Veel contact neemt hij niet op. Een keer heeft hij via Hyves geprobeerd te chatten, verder krijg ik wat berichten via een applicatie (What Is Your Street Reputation). Met m'n goede fatsoen had ik een mail gestuurd waarin ik hem even op de hoogte heb gehouden over de stand van zaken. Geen reactie volgde.

Ik weet dat het zo gaat en waarschijnlijk altijd zo zal blijven gaan.

Maar ik kan niet voorkomen dat ik toch steeds weer teleurgesteld ben als hij zoiets flikt...