Bescheiden

Opeens loop je dan 'op alledag'. Tenminste, ik verwacht de baby over anderhalve week (als 'ie zich aan de planning houdt). Maar blijkbaar wordt dat nog niet als zodanig gezien door mijn omgeving.

Zo ga ik, nu ik verlof heb, wat vaker naar het winkelcentrumpje aan de overkant van het park. Hartstikke leuk natuurlijk, zeker omdat alle mensen (de bakker en de mensen van de slager) me behoorlijk goed kennen en de hele zwangerschap al meeleven. Ik heb weer een uitje en vaak ook wel even wat aanspraak (want nu manlief de hele dag werkt is het toch behoorlijk rustig hier).

Afgelopen week was ik dus weer bij de slager. "Hoe lang moet je nog?" vroeg de vrouw achter de toonbank. "Ben 38 weken, dus nog 2", antwoordde ik trots terwijl ik mijn buik vooruit stak. "Nou, bescheiden buikje dan hoor!" sprak ze monter. Ja hallo.... bescheiden buikje? Ik wil haar wel spreken als zij zich om wil draaien op bed of even wil opstaan van de bank! Maar goed, lief lachen en dan weer door is vaak het beste om te doen. :-)

Een dag later was ik bij de bakker. "Hoe lang nog?" werd er gevraagd. "Nog 2 weken". "Nou, dan heb je een bescheiden buikje hoor!" AAaaaaarrrggggg!!!!

Een bescheiden buikje dus. Als ik me vergelijk met de dames van de yoga of andere collega-zwangeren, is dat misschien ook wel zo. Hoop dan maar dat de baby in mijn buik nog alle ruimte heeft. Want anders zou hij/zij zomaar opeens zwaar verkreukeld ter aarde kunnen komen....